Wszyscy budujemy Królestwo Boże
Nikt nie lubi takich ludzi, którzy zawsze i wszędzie myślą tylko o sobie. Chcą, żeby tylko im było dobrze. W szkole, na boisku czy w zespole stawiają siebie na pierwszym miejscu. Nie można z nimi współpracować, bo są egoistami.
Ci, którzy zostali ochrzczeni, należą do Kościoła. Czy Chrystus po to tworzy swój lud, aby każdy starał się zbawić tylko siebie ? Czy należysz do Kościoła tylko dla siebie ?
Zaczyn ewangeliczny
Chrystus powołał do Królestwa Bożego wszystkich ludzi. W jego osobie Królestwo Boże już się rozpoczęło na ziemi. Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie Chrystus pojednał ludzi z Bogiem. Przez chrzest włączył nas do swojego Ludu, który stał się zaczątkiem Królestwa Bożego na ziemi. Królestwo Boże rozwija się w sercach Ludu Bożego (por. Łk 17, 21). Przez kształtowanie siebie według zasad Ewangelii, budujemy Królestwo Boże w sobie. Współdziałamy z Bogiem, bo tworzymy dobro, a przeciwdziałamy złu. W świecie spotykamy dużo niesprawiedliwości, krzywdy i egoizmu. Chrystus pouczył nas, jak mamy temu przeciwdziałać. Gdy budujemy Królestwo Boże w sobie, przyczyniamy się do wzrostu Królestwa Bożego w świecie. Tak to opisuje św. Mateusz :
„Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło” (Mt 13, 33).
Królestwo Boże posiada w sobie moc przemieniania wszystkich ludzi, jak zaczyn przeobraża ciasto. Kościół, który jest na ziemi zaczątkiem Królestwa Bożego, ma „zakwasić” wszystko, czyli zjednoczyć wszystkich ludzi w Bogu, aby wspólnie budowali Królestwo Boże na ziemi.
Jestem zaczynem ewangelicznym w świecie
Bóg zaprosił nas do budowania Królestwa Bożego przez powołanie do wiary i łaskę chrztu św. Wyrwał nas z mocy zła i oddał pod władanie dobra. Obdarzył nas mocą, abyśmy mogli przeciwstawić się złu, a czynić dobro. Dał nam prawo do czerpania mocy Bożej we wszystkich sakramentach św. Świadomą odpowiedź na to wezwanie Chrystusa do budowania Królestwa Bożego dajemy, gdy z całą rozwagą przyjmujemy sakrament bierzmowania. Powtarzamy ją także, gdy przyjmujemy inne sakramenty : małżeństwo, namaszczenie chorych, a szczególnie sakrament kapłaństwa. Naszą odpowiedź ciągle też odnawiamy w sakramencie pokuty.
Królestwo Boże w nas i w bliźnich budujemy szczególnie przez wspólne uczestnictwo w każdym Zgromadzeniu eucharystycznym, czyli we Mszy św. Modlimy się wtedy wszyscy za wszystkich, tworzymy jedną widzialną wspólnotę. Uczymy się myśleć nie tylko o sobie, ale naszą modlitwą chcemy objąć wszystkich ludzi wezwanych do Królestwa Bożego. — Słuchamy słowa Bożego, przez które wzrasta Królestwo Boże, bo dowiadujemy się o sprawach Królestwa Bożego, które Chrystus ogłosił.
Dzięki tej mocy, którą nam Chrystus daje, nasza praca nie tylko ma wartość dla życia na ziemi, ale i dla wieczności. Przez przeciwstawianie się złu i przez czynienie dobra przetwarzamy wraz z Chrystusem rzeczywistość ziemską. Budujemy Królestwo Boże nie tylko dla siebie, lecz także dla wszystkich ludzi.
Jak odpowiem Bogu ?
Chrystus mnie również wezwał do budowania Królestwa Bożego. \ ja mam być zaczynem, przez który ma wzrastać Królestwo Boże. Czy pamiętam o tym, że nie wystarczy troszczyć się tylko o własne zbawienie ? Co robię, aby moja praca i postępowanie przybliżyło innym Królestwo Boże ? Jak pomagam Chrystusowi przemieniać świat, aby mniej było gniewów, kłótni, nienawiści i egoizmu ?
Swoją pamięć o wezwaniu Chrystusa do budowania Królestwa Bożego możesz wyrazić słowami piosenki religijnej :
„Pośród wszystkich życia trosk i kłopotów, Gdy pod wiatr trzeba iść każdego dnia, Jedna prawda zawsze lśni tak jak gwiazda, Że chrześcijanin, to właśnie ja.
Więc żyjmy jak można najpiękniej,
Czy wielkie, czy szare są dni.
Bo życie to skarb w naszych rękach I przez nas świat ma lepszy być.
Wielka troska o budowę Królestwa Niechaj więc w każdym z nas na zawsze trwa,
I przeze mnie ma także Kościół rosnąć,
Bo chrześcijanin, to właśnie ja.
Więc żyjmy…
Może, jeśli będę dobrym człowiekiem, Który chce lepszy być każdego dnia,
Pana Boga ktoś przeze mnie zobaczy,
Bo chrześcijanin, to właśnie ja.
Więc żyjmy…”
(Sł. i muz. : Z. Jasnota).
■ Pomyśl :
1. W czyjej osobie rozpoczęło się Królestwo Boże na ziemi ?
2. Kogo Chrystus powołał do Królestwa Bożego ?
3. Kiedy współdziałamy z Chrystusem w budowaniu Królestwa Bożego ?
4. O czym pouczył nas Chrystus w przypowieści o kwasie chlebowym ?
5. Jakie zadanie ma Kościół w budowaniu Królestwa Bożego na ziemi ?
6. Skąd chrześcijanie czerpią moc do czynienia dobra i przeciwstawiania się złu ?
7. Z kim mamy współpracować w budowaniu Królestwa Bożego ?
■ Zapamiętaj:
43. „Starajcie się naprzód o Królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość” (Mt 6, 33).
44. W jaki sposób budujemy Królestwo Boże ?
Królestwo Boże budujemy czyniąc dobro i przeciwstawiając się złu.
■ Zadanie :
1. Napisz, w jaki sposób uczeń buduje Królestwo Boże.
2. Przeczytaj jeszcze raz piosenkę religijną i wytłumacz słowa : „Życie to skarb w naszych rękach i przez nas świat ma lepszy być”.