Wiara w życiu człowieka
W miarę jak rosłeś, zadawałeś coraz to trudniejsze pytania starszym, a przede wszystkim swoim rodzicom i nauczycielom. Pytałeś ich o różne sprawy, które cię nurtowały. Może wśród nich znalazło się też pytanie : po co człowiek żyje ? Pytałeś w ten sposób o sens ludzkiego życia.
Kto ci na to pytanie może dać odpowiedź ?
Wiara w Jezusa Chrystusa nadaje sens naszemu życiu
Ludzie widzą, że w przyrodzie wszystko ma jakiś sens i cel. Poszukują również sensu w swojej pracy i w zabawie. Nie lubią zajęć, które uważają za bezsensowne. Każdy poszukuje więc odpowiedzi na pytanie : Jaki sens ma moje życie ?
Do niedawna mógł sobie człowiek tłumaczyć sens swego życia w ten sposób : ja wprawdzie odejdę, ale moja praca pozostanie dla przyszłych pokoleń. One będą korzystały z jej wyników. Obecnie jednak sprawa się komplikuje. Człowiek posiada środki, którymi może zniszczyć całą ludzkość, jej dorobek i w ogóle cały świat. Środkiem tym jest broń atomowa. Powstaje wobec tego pytanie : jaki sens miałoby istnienie ludzi i ich wysiłek nad przebudową świata, gdyby nastąpiła katastrofa wojny atomowej na całej kuli ziemskiej ?
Na to pytanie znajdziemy jedyną rozsądną odpowiedź, gdy przyjmiemy objawienie Jezusa Chrystusa. Zapoznając się z nim w klasie piątej i szóstej, dowiedziałeś się, że ludzie przez swoją pracę, przez swoje zmagania, a czasem i cierpienia, zdążają nie ku własnej śmierci, lecz ku Bogu, do życia wiecznego. Gdy zatem uwierzymy Objawieniu Bożemu, ono nada sens i znaczenie całemu naszemu życiu i wszystkim naszym poczynaniom. Chrystus zapewnia nas, że nasze życie nie kończy się w chwili śmierci, lecz z tą chwilą dopiero zaczyna się w całej pełni. My zaś wierzymy, że On mówi prawdę. Ponadto przypominasz sobie z poprzednich lat nauki religii, że nasza praca, nasz wysiłek, nie tylko zapewniają nam i innym warunki do życia, lecz przygotowują nas na spotkanie z Bogiem. A zatem uczysz się nie tylko po to, by zdobyć zawód i zapewnić sobie przyszłość i aby wnieść jakiś wkład w dobro ludzkości, które może zniszczyć wojna atomowa — ale i po to, by żyć wiecznie. Objawienie Boże przyjęte z wiarą mówi mi, że przez swój wysiłek i swoją pracę tworzę coś trwałego, przygotowuję się do wiecznego życia z Bogiem. Co więcej, przyczyniam się również do tego, że inni ludzie dzięki mnie mogą łatwiej łączyć się z Bogiem.
Gdy przyjmuję Objawienie Boże, jestem przeświadczony, że nie zaginie również nic z tego, co ludzkość tworzy na świecie. Przecież wiem już z Objawienia Bożego, że gdy Chrystus przyjdzie powtórnie, powstanie nowa ziemia i nowe niebo. Choć nie wiem, jak będzie wyglądał ten nowy świat, ale wierzę, że Bóg przemieni obecny świat w lepszy i wspanialszy.
Wiara rozświetla nawet najtrudniejsze chwile życia
Widmo śmierci stoi przed każdym z nas. Rzadko o tym myślimy. Wydaje nam się, że tylko inni muszą umrzeć, a nas to minie. Właśnie Objawienie Boże pozwala nam spojrzeć na tę prawdę bez równoczesnej utraty radości życia.
Każdy człowiek nosi w sobie wyrok śmierci od początku swego życia, świadomość tego, że musi się umrzeć, bez wiary w życie wieczne byłaby czymś tragicznym i wstrząsającym. Dlatego naprawdę radosną nowiną są dla nas słowa Chrystusa przyjęte z wiarą : „Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (J 11, 25).
Chodzi nie tylko o śmierć własną. Pewna jest również śmierć osób nam najbliższych i ukochanych. Jeśli wcześniej ode mnie umrze matka, ojciec, brat, siostra lub ktoś inny bardzo mi drogi, wydaje się, jakby pode mną zawalił się cały świat. Tracę przecież tych, bez których nie wyobrażam sobie życia. Wiara zapewnia mnie, że z tymi osobami kiedyś spotkam się znowu. Rozłączenie z nimi nie będzie trwało wiecznie. Wszyscy zdążamy do Boga, a po śmierci będziemy z Nim żyć na zawsze.
Ktoś na przykład dowiaduje się, że jest chory na raka i może żyć jeszcze najwyżej dwa lub trzy lata. Ale będą to lata pełne cierpienia i bólu nie do wytrzymania. Widząc to pytamy : Jaki sens ma takie życie ? Komu przydadzą się jego cierpienia ? Choremu na pewno nie dają szczęścia. Ci zaś, którzy nie wierzą w Boga, nie widzą ich sensu. Wiara jednak mówi nam, że nawet takie życie, pełne cierpienia i bólu, ma wielką wartość zarówno dla chorego, jak i dla innych ludzi. Przez swe cierpienia człowiek włącza się w zbawczą Mękę i śmierć Chrystusa i w ten sposób przyczynia się do zbawienia własnego i innych.
W życiu ludzkim bywa wiele takich sytuacji, w których sens naszego istnienia możemy zrozumieć tylko dzięki Objawieniu Bożemu przyjętemu z wiarą. Tylko spojrzenie przez wiarę rozświetla mroki ludzkiego życia i wnosi jasny promień nadziei, że po śmierci będziemy żyć z Bogiem na zawsze.
Jak odpowiem Bogu ?
Teraz zapewne lepiej rozumiesz, dlaczego pod koniec obrzędów chrztu, gdy jedno z rodziców lub chrzestnych zapala świecę, kapłan zwraca się do nich ze słowami : „Podtrzymywanie tego światła powierza się wam, rodzice i chrzestni, aby wasze dziecko, oświecone przez Chrystusa, postępowało zawsze jak dziecko światłości, a trwając w wierze, mogło wyjść na spotkanie przychodzącego Pana, razem ze wszystkimi Świętymi w niebie”.
To Chrystus oświeca mnie przez swoje objawienie i ukazuje mi drogę do Boga. Przypomina nam to obrzęd chrztu, gdy między czytaniami Pisma św. śpiewamy lub mówimy słowa Chrystusa : ,,Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, będzie miał światło życia” (por. J 8, 12). Pragnę więc iść z Chrystusem, który jest moim światłem w drodze na spotkanie z Bogiem.
■ Zapamiętaj :
9. „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” (J 14, 6).