W śmierci Jezusa Chrystusa Bóg pojednał ludzkość ze sobą
„Zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna” (Rz 5, 10).
Niezgoda zawsze ludzi rozdziela. Może sam doświadczyłeś jej bolesnych skutków. Bardzo źle czułeś się w wyniku powstałego rozbicia. Na pewno nie pragniesz, by podobna sytuacja znowu się powtórzyła.
Z winy człowieka doszło także do rozbicia między nim a Bogiem. Bóg powołał go do wspólnoty życia. Zaprosił do przyjaźni. Obdarował człowieka swoją miłością i szczęściem. I człowiek był szczęśliwy. Ale niestety, nie wytrwał przy Bogu. Doszło do tego, że wybrał drogę grzechu i wzgardził przyjaźnią Boga.
W wielkim poście czytamy słowa św. Pawła : „Byliśmy potomstwem zasługującym na gniew” (Ef 2, 3b). Człowiek nie mógł powrócić do Boga. Co więc Bóg uczynił ?
Bóg pojednał ludzi ze sobą
Tłumaczy nam to św. Paweł, mówiąc o znaczeniu śmierci Jezusa Chrystusa : „Chrystus bowiem umarł za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdyśmy jeszcze byli bezsilni. A nawet za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć. Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami” (Rz 5, 6-8).
Gdy usłyszysz te słowa w trzecią niedzielę wielkiego postu (rok A) — przypomnisz sobie, jak bardzo nas Bóg umiłował. Syna swego posłał do nas na ziemię, aby nas uwolnić od grzechu. Chrystus, Syn Boży, z woli Ojca ofiarował się za nas. Przez Jego Krew zostaliśmy usprawiedliwieni, to znaczy zostaliśmy obdarowani Bożym przebaczeniem. Dzięki Męce i śmierci Jezusa Chrystusa jesteśmy znowu pojednani z Bogiem. Stało się to bez jakiejkolwiek naszej zasługi. Otrzymaliśmy przebaczenie tylko dlatego, że Bóg tak bardzo nas umiłował.
Bóg obdarowuje człowieka swoją miłością
Niepojęta miłość Boga objawiła się nie tylko w tym, że w Jezusie Chrystusie zostaliśmy z Bogiem pojednani. Bóg bowiem przywrócił nas do życia z sobą. Razem z Chrystusem zmartwychwstałym wskrzesił nas do życia. Obdarował nas swoim Boskim życiem, swoją miłością, abyśmy znowu byli przyjaciółmi Boga i Jego dziećmi. Gdy Chrystus z miłości do Ojca i do ludzi poświęcił się za nasze grzechy, gdy złożył życie swoje w ofierze przebłagalnej, my narodziliśmy się do nowego życia. Staliśmy się „nowym stworzeniem”, własnością Boga. Miłość Boga mieszka w nas na nowo. To wszystko zawdzięczamy tylko Bogu, który umiłował nas miłością bezinteresowną i Syna swego wydał, abyśmy mogli żyć z Nim na nowo we wspólnocie.
Bóg daje początek nowemu Ludowi
Pierwszy lud wybrany, czyli naród izraelski, Bóg ocalił przez znak krwi baranka. Zawarł z nim przymierze. Ustanowił go swoim ludem wybranym. To zdarzenie było zapowiedzią ocalenia całej ludzkości przez krew prawdziwego Baranka paschalnego, Jezusa Chrystusa. Zapowiedź ta wypełniła się w śmierci Chrystusa, przez którą wszyscy ludzie zostali uwolnieni z niewoli grzechu. Wszyscy zostali obdarowani Bożym przebaczeniem i miłością. Przez śmierć Chrystusa Bóg pojednał świat z sobą i zawarł Nowe Przymierze z nowym ludem swoim. Stąd to w Konstytucji o Liturgii świętej Sobór Watykański Drugi uczy nas, że w chwili śmierci ChrysfUsa narodził się i otrzymał życie Kościół Chrystusowy. „Z boku umierającego na krzyżu Chrystusa zrodził się przedziwny sakrament całego Kościoła” (KL 5). Radość z obdarowania i przebaczenia przeżywa Kościół w noc wigilii paschalnej. Pomagają mu w tym symbole światła, wody i ognia. Symbolem Chrystusa Odkupiciela jest świeca wielkanocna, paschał. Chrystus to światłość, która rozświetla ciemności nocy, grzechu. On sprawia, że z ciemności przechodzimy do światłości (por. Ef 5, 8). On zbawia nas „przez kąpiel odrodzenia i odnowienia” (por. Tt 3, 5), czyli przez chrzest święty.
Jak odpowiem Bogu ?
Przebaczenie Boże, obdarowanie miłością i przynależnością do nowego ludu odkupionego Krwią Chrystusa i pojednanie z Ojcem — to wszystko otrzymałem od Boga nie z powodu moich zasług. Obdarował mnie Bóg, który jest miłością. Dlatego św. Paweł przypomina mi : „Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga : nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił” (Ef 2, 8-9).
W wigilię paschalną Kościół przeżywa swój chrzest. Ci, co go już otrzymali, dziękują Bogu za ten Wielki dar i odnawiają obietnice dane Bogu na chrzcie świętym. Uświadamiają sobie na nowo, że przez chrzest zostali „stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych uczynków” (por. Ef 2, 10) i obdarowani miłością Bożą. Proszą Boga, aby ich umocnił w tworzeniu dobra.
Z jaką wdzięcznością ja uczestniczę w wigilii paschalnej ? Jak wypełniam przyrzeczenia chrztu ? Jak uczestniczę we Mszy św., w której spotykam się z Chrystusem, który umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia ?
Przepojony wielką wdzięcznością, będę z całym Kościołem powtarzał dziękczynne słowa prefacji :
„Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący wieczny Boże. Przez Chrystusa Pana naszego”.
■ Pomyśl:
1. W jakiej sytuacji znajduje się każdy człowiek na skutek grzechu ?
2. Kto pojednał nas z Ojcem ?
3. Co jest warunkiem otrzymania udziału w przebaczeniu i miłości Boga ?
4. Za jaką cenę nabył nas na nowo dla Boga Jezus Chrystus ?
5. Czym staliśmy się przez zjednoczenie z Chrystusem w Jego śmierci i zmartwychwstaniu ?
■ Zapamiętaj :
35. Czym obdarował nas Bóg w Jezusie Chrystusie ?
Bóg obdarował nas w Jezusie Chrystusie swoim przebaczeniem i miłością.
36. Kiedy człowiek zostaje włączony w dzieło zbawienia i pojednany z Bogiem ? Człowiek zostaje włączony w dzieło zbawienia i pojednany z Bogiem w chwili chrztu świętego.
37. Kiedy narodził się Kościół Chrystusowy ?
Kościół Chrystusowy narodził się w chwili śmierci Chrystusa na krzyżu, to jest w chwili zawarcia Nowego Przymierza.
■ Zadanie :
1. Przeczytaj opis Męki Pańskiej wg św. Łukasza 22, 1—23, 56 i wypisz te wydarzenia i słowa, w których objawiła się przebaczająca miłość Boga.
2. Wytłumacz związek modlitwy „Któryś cierpiał za nas rany…” z tym, o czym się dzisiaj dowiedziałeś.