Trzeba się wyrzekać
W czasach dzisiejszych niejeden młody człowiek pracuje zawodowo i równocześnie uczy się. Musi więc często rezygnować z kina, spaceru czy wycieczki. Osiem godzin spędza w pracy, a popołudnia i wieczory poświęca nauce. Chce zdobyć wykształcenie. Są jednak tacy chłopcy i dziewczęta, którzy postępują zupełnie inaczej. Myślą tylko o tym, jak wydostać pieniądze od rodziców na kino lub na inną imprezę. Przyszłość ich nie interesuje — byle teraz się zabawić. Jesteś młodym chrześcijaninem. Osądź, jako chrześcijanin, tych młodych ludzi : które postępowanie jest bardziej wartościowe ? Co ty sam wybierasz i uważasz za wartościowe ?
Wartość wyrzeczenia
Wyrzeczenie dla swego dobra
Gdy kończy się rok szkolny i otrzymujesz dobre świadectwo, przeżywasz dużo radości i zadowolenia. Przechodzisz do następnej klasy. Masz już poza sobą cały rok pracy, która kosztowała cię dużo wyrzeczenia. Będziesz miał spokojne wakacje. Przekonujesz się, że wyrzeczenie się niejednej przyjemności w ciągu roku bardzo się opłaciło. Wiesz teraz, że słusznie postępowałeś, gdy rezygnowałeś z wysiadywania przy telewizorze, komputerze lub z przebywania z kolegami na boisku, aby odrabiać lekcje. Dzięki wyrzeczeniu zdobyłeś wiele nowych i ciekawych wiadomości. Udoskonaliłeś zarazem swoją osobowość, swój charakter. W ten sposób przyczyniłeś się w pewnej mierze do tego, że będziesz mógł lepiej wypełniać swój przyszły zawód. Zdobyłeś także prawo do szacunku i uznania.
Wyrzeczenie dla innych
Własnym wysiłkiem i wytrwałą pracą można dojść do wielkich osiągnięć. Mimo to każdy z nas stale potrzebuje pomocy innych ludzi. Sami sobie nie wystarczamy. Ustawicznie korzystamy z pracy innych, która ich też niemało kosztuje. Oni mają prawo korzystać z naszej pracy, która znów od nas wymaga wyrzeczenia. Tak więc wzajemnie zdobywamy się na wyrzeczenie nie tylko dla dobra własnego, ale także dla pożytku drugich. Pomyślmy bowiem, co stałoby się z małym chorym dzieckiem, gdyby matka jego nie chciała zrezygnować z potrzebnego jej snu i nie wstawała kilka razy w nocy, aby pomóc maleństwu ?
Jaki byłby los dzieci, gdyby ojciec rodziny powiedział pewnego dnia : ,,Dość mam wyrzeczeń i kłopotów. Nie chce mi się pracować na was. Mnie też się coś należy od życia”. Tragiczny jest los dzieci, których rodzice nie chcą się zdobyć na wyrzeczenie i ofiarę dla nich.
Lekarz wezwany w zimną noc, ma obowiązek wstać i pójść do chorego, chociaż to dużo go kosztuje. Pielęgniarka powinna z wielką troskliwością czuwać nieustannie przy chorych. Każdy zawód wymaga ciągłego zdobywania się na wysiłek, cierpliwość i wyrzeczenie.
Wyrzeczenie heroiczne
Istnieje jeszcze wyższy stopień wyrzeczenia się. Pamiętasz, ilu to ludzi w czasie okupacji hitlerowskiej zaciągało się do akcji partyzanckiej. Rezygnowali ze spokoju, a nawet z życia po to, byśmy my dzisiaj mogli żyć w wolnej Ojczyźnie. Takie wyrzeczenie dla drugich nazywamy heroicznym, czyli bohaterskim. W czasie pokoju także zdarzają się sytuacje, które wymagają wyrzeczenia się heroicznego, np. podczas powodzi, pożaru czy huraganu. Co roku słyszysz o tym w radiu lub czytasz w prasie.
Widzisz zatem, że warto i trzeba się wyrzekać. Nawet tego, co miłe i przyjemne. Wymaga tego nasze własne dobro i dobro innych ludzi.
Jeszcze bardziej konieczne jest wyrzeczenie dla dobra społecznego. Chcąc tworzyć wspólne dobro i żyć w zgodzie z wszystkimi, trzeba zdobywać się na wiele ofiar i wyrzeczeń. Takie jest prawo życia. Człowiek, który nie potrafi czy nie chce się niczego wyrzec dla innych ludzi, jest szkodliwym egoistą. Myśli tylko o sobie. Dba wyłącznie o własne interesy. Przy swej zachłanności — często posuwa się aż do krzywdy bliźnich. Egoizm zawsze rodzi krzywdę ludzką. Chociaż zdajemy sobie sprawę z wartości, jakie niesie ze sobą wyrzeczenie, stale stwierdzamy, że jest ono niezmiernie trudne. Pytamy więc, gdzie znajdziemy siłę do wyrzeczenia ? Kto potrafi nas pobudzać i umacniać w ciągłym zdobywaniu się na wyrzeczenie ?
Jezus Chrystus wzywa do wyrzeczenia
Na postawione przed chwilą pytanie poszukaj odpowiedzi w Ewangelii.
W 24 niedzielę zwykłą (rok B) usłyszysz w kościele opowiadanie św. Marka, w którym Jezus mówi o potrzebie wyrzeczenia : „i zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie ; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i, patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami : « Zejdź mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie ».
Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im : « Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje »” (Mk 8, 31-34).
Gdy Jezus zapowiada Apostołom swoją Mękę i śmierć, Piotr nie może się z tym pogodzić. Rozumuje tak, jak wielu ludzi. Cierpienie, mękę i śmierć uważa za coś niepotrzebnego. Ale Pan Jezus gromi i karci za to Piotra. Bóg ocenia inaczej.
Powyższe wydarzenie wyraża prawdę ważną dla Kościoła i dla świata wszystkich czasów : świat będzie zbawiony przez dobrowolną ofiarę i wyrzeczenie Syna Bożego, przez największą miłość. Na tę samą drogę wzywa Bóg również wszystkich ochrzczonych. Nie ma innej drogi współdziałania z Chrystusem, jak droga miłości, wyrzeczenia i ofiary.
Chrystus przez swą dobrowolną ofiarę miłości zwyciężył grzech i egoizm. My również złączeni z Nim przez chrzest możemy jak On i razem z Nim zwyciężać grzech i egoizm przez miłość, wyrzeczenie i ofiarę.
Jak odpowiem Bogu ?
Już nieraz w swoim życiu wyrzekałem się wielu rzeczy miłych i przyjemnych, by zdobyć coś wartościowego. Czasem przychodziło mi to bardzo ciężko.
Teraz rozumiem lepiej wartość wyrzeczenia i ofiary w życiu każdego człowieka, a zwłaszcza chrześcijanina. Wiem jednak dobrze, że ta świadomość nie uczyni wyrzeczenia łatwiejszym. Pomoże mi jednak wybierać w życiu to, co bardziej wartościowe.
Będę często prosił Boga, bym coraz lepiej pojmował wartość i sens wyrzeczenia dla Królestwa Bożego. Będę też prosił o pomoc i siłę do wykonania tego. Zapytam się teraz samego siebie :
Co wybieram, gdy równocześnie staje przede mną okazja przyjemnej rozrywki i spełnienie obowiązku ?
Co czynię, gdy mogę zajmować się tylko własnymi ulubionymi sprawami, a w tym samym czasie dowiem się, że ktoś z bliźnich bardzo potrzebuje mojej pomocy ? Czy byłbym gotów do heroicznego wyrzeczenia ? Gdy wybór będzie cię dużo kosztował, szukaj pomocy u Boga. Proś Go słowami :
„Tylko Bóg mi dopomoże,
Ten, co stworzył cały świat.
Wznoszą oczy me ku górom,
Gdzież pomocną znajdę dłoń ?
Tylko Bóg mi dopomoże,
Ten, co stworzył cały świat.
Tylko Bóg…
On ci upaść nie dozwoli,
Czujnie ciebie będzie strzegł,
Ten, co strzeże ludu swego,
Nie pogrąży się we śnie.
Tylko Bóg…
Pan twym Stróżem i Obrońcą,
U twojego boku trwa,
W dzień cię słońce nie porazi,
Ani w noc księżyca blask.
Tylko Bóg…
Bóg od złego cię ustrzeże,
W swej opiece będzie miał,
Będzie strzegł na każdym kroku,
Teraz i po wieczny czas.
Tylko Bóg…”
(Ps 120 z „Nabożeństw Biblijnych”).
■ Pomyśl:
1. Jakiego rodzaju wyrzeczenia spotykamy w życiu ?
2. Co rozumiemy przez wyrzeczenie heroiczne, czyli bohaterskie ?
3. Do czego wzywa nas Bóg w czytaniu w 24 niedzielę w ciągu roku ?
4. Dlaczego nie można być uczniem Chrystusa bez wyrzeczenia i ofiary ?
■ Zapamiętaj:
51. „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mk 8, 34).
52. Dlaczego każdy człowiek musi się zdobywać na wyrzeczenie i ofiarę ?
Każdy człowiek musi się zdobywać na wyrzeczenie i ofiarę, bo tego wymaga jego własne dobro i dobro społeczności, w której żyje.
53. Dlaczego chrześcijanin podejmuje ofiarę i wyrzeczenie ?
Chrześcijanin podejmuje ofiarę i wyrzeczenie, aby odpowiedzieć na wezwanie Chrystusa do walki z egoizmem, który przeszkadza w budowaniu Królestwa Bożego.
■ Zadanie :
1. Jak wyglądałoby życie, w którym nikt nie chciałby się niczego wyrzekać ?
2. Podaj znany ci z prasy lub z radia wypadek bohaterskiego wyrzeczenia się życia dla drugich.