Ogłoszenie, że jest się guru wymaga wymyślenia historii niebanalnej, całkowicie różnej od rzeczywistości. Dziennikarz Russel Miller badał życie Rona Hubbarda. W 1993 roku opublikował rezultaty swoich poszukiwań:
Od ponad trzydziestu Jat Kościół scjentologii stara się promować wizerunek L. Ilona Hubbarda, swego założyciela, jako odważnego odkrywcy oraz natchnionego filozofa. W młodzieńczych latach był rzekomo przygotowywany przez samego Jezusa Chrystusa do misji powszechnego odkupienia. Hubbard uważa się za osobę wybraną do tej misji. Takie kreowanie postaci nadczłowieka i zbawcy ludzkości nie mogło być prowadzone bez, całkowitej negacji faktów. Dlatego każda biografia Hubbarda opublikowana przez jego Kościół jest pełna wymysłów, sfałszowanych prawd i dziwacznych ozdobników.
Mowa tu o spreparowanej historii, w której guru stara się uczynić swoją osobę wiarygodną i odpowiednio zareklamować ten wizerunek swoim uczniom. Sukces tej historii zależy od tego, na ile adepci w nią wierzą, mimo że opowieść ta często nie wytrzymuje krytycznej analizy. Stopniowo guru, zaplątany w sieć kłamstw i zmuszony do konfrontacji ze swoimi uczniami, nie próbuje już rozgraniczać tego, co prawdziwe, od tego, co fałszywe. Zlewa się z postacią, którą wymyślił, powoli popada w nieokreśloność i szaleństwo, stając się fikcyjnym istnieniem, które sam budował.