Obrzęd namaszczenia chorych i jego znaczenie
1. Przygotowanie
W zakrystii
Kapłan przygotowuje bursę, do której wkłada naczynie z olejem chorych, korporał i kustodię na Hostię. Zabiera też rytuał. Kapłan ubiera się w komżę, stułę i biret. Udaje się do chorego prywatnie lub publicznie. Gdy idzie publicznie, ministrant daje znak dzwonkiem i niesie światło. Ludzie klękają i adorują Pana Jezusa.
W domu chorego
Mieszkanie chorego powinno być czyste. Kapłan po przybyciu poświęca je, aby się stało godnym przybytkiem dla sakramentów : pokuty, namaszczenia chorych i Eucharystii. Stół winien być nakryty białym obrusem, na nim należy umieścić krzyż, dwie zapalone świece, wodę święconą, kropidło, watę, kromkę chleba, szklankę z wodą i łyżkę stołową.
2. Obrzędy
Poświęcenie mieszkania
Po przybyciu do chorego kapłan kropi wodą święconą chorego, mieszkanie i obecnych. Wzywając wspomożenia Bożego, błaga Pana naszego Jezusa Chrystusa, „aby obficie pobłogosławił ten dom i wszystkich jego mieszkańców oraz dał im anioła za stróża”. W innej modlitwie mówi : „Niechaj stąd pierzchną natrętne duchy złe, a przybędą aniołowie pokoju, wszelka zaś złośliwa niezgoda niech z tego domu ustąpi”. Modli się także o to, aby Bóg pobłogosławił jego posłudze.
Spowiedź św.
Jeżeli chory może się spowiadać, wszyscy wychodzą i kapłan słucha jego spowiedzi.
Namaszczenie
Po spowiedzi chory, a z nim wszyscy obecni odmawiają spowiedź powszechną, kapłan udziela choremu absolucji i wzywa obecnych, aby się modlili za chorego, podobnie jak wspólnie modlą się w Zgromadzeniu eucharystycznym.
Potem kapłan wyciąga prawą rękę nad głowę chorego i modli się. W imię Trójcy Przenajświętszej domaga się, aby z chorego ustąpiła wszelka moc szatana, i wzywa pomocy Najśw. Maryi Panny, św. Józefa, świętych aniołów i wszystkich świętych. Następnie namaszcza chorego olejem, czyniąc znak krzyża. Ten znak krzyża przypomina związek namaszczenia chorych ze zbawczym dziełem Chrystusa. Wypowiada przy tym słowa wyznaczone przez Kościół. Następują końcowe modlitwy. Kapłan modli się w nich o zdrowie ciała i duszy dla chorego. W jednej z tych modlitw mówi : „Prosimy Cię tedy, Odkupicielu nasz, uzdrów łaską Ducha Świętego słabości tego chorego, ulecz jego rany, odpuść mu grzechy i oddal odeń wszystkie cierpienia. Przywróć mu łaskawie pełne zdrowie duszy i ciała, aby mocą Twego miłosierdzia uzdrowiony, nabrał sił do pełnienia swych obowiązków”. Po odmówieniu tych modlitw kapłan udziela choremu błogosławieństwa. Mówi : „Błogosławieństwo Boga wszechmogącego, Ojca i Syna, i Ducha Świętego, niechaj zstąpi na ciebie i pozostanie na zawsze”.
Komunia św.
Po namaszczeniu chory przyjmuje Eucharystię (Komunię), pokarm na drogę wieczności, czyli tzw. wiatyk.
Błogosławieństwo apostolskie
Na końcu kapłan udziela choremu błogosławieństwa apostolskiego z odpustem zupełnym na godzinę śmierci.