Kto umiera w stanie grzechu śmiertelnego, ten utrwala na zawsze swoje odejście od Boga i od Kościoła
Są ludzie, którzy wyrządzają innym wiele krzywdy i zadają im wiele cierpień. Są okrutni i niesprawiedliwi. Świadomie depczą Boże przykazania, lekceważąc sobie popełnione grzechy.
Są też tacy, którzy nie przyjmują Bożego wezwania do nawrócenia. Są wreszcie i tacy, którzy nawrócenie odkładają na później. Mówią, że w starości pomyślą o Bogu i o własnym zbawieniu. Czy zdają sobie oni sprawę z tego, jak wielkim złem jest grzech ? — Co może ich spotkać na skutek takiego postępowania ?
Jezus Chrystus przestrzega nie pokutujących grzeszników
Jezusa Chrystusa nazywano przyjacielem grzeszników. Mówił bowiem o niepojętej miłości Ojca do „syna marnotrawnego”. Nazwał siebie pasterzem szukającym niestrudzenie zbłąkanych owiec. Jezus przebaczał nawracającym się grzesznikom i bronił przed ukamienowaniem jawnogrzesznicę. A jednak Jezus powiedział też te poważne i twarde słowa :
„Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją ; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją ; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je ; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do Królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie” (Mk 9, 43-48).
Słowa Chrystusa : „być wrzuconym do piekła w ogień nieugaszony”, które usłyszysz w 26 niedzielę w ciągu roku (rok B), mówią o stanie potępionego, który jest stanem nieodwracalnym, wiecznym. Stan potępionego jest wynikiem jego trwania w grzechu.
Chrystus, który tak umiłował ludzi, że życie oddał za każdego z nas, aby ocalić wszystkich od wiecznego potępienia, niejednokrotnie przestrzegał przed tym strasznym i niepojętym niebezpieczeństwem. Przestrogą są również owe poważne i twarde słowa Chrystusa, które czytałeś w Ewangelii św. Marka : lepiej utracić wszystko, co jest nawet tak drogie, jak ręka, noga czy oko, niż zostać potępionym na wieki.
Tajemnicza rzeczywistość piekła
Chwila śmierci nieodwołalnie i bezpowrotnie utrwala nasz stosunek do Boga. Jeśli człowiek umiera w stanie grzechu śmiertelnego, na zawsze już będzie odłączony od Boga. Bóg w chwili śmierci daje człowiekowi to, czego świadomie i dobrowolnie chciał w ciągu swego życia i czego nie wyrzekł się aż do końca. Bóg nigdy nie narusza wolnej woli człowieka,
W oparciu o słowa Pisma św., które mówią o wiecznej karze, człowiek usiłuje zgłębić tę tajemnicę. Za życia przez wiarę poznawał Boga, teraz jeszcze jaśniej poznaje, kim jest Bóg. Uświadamia sobie, że sam wykluczył się z wiecznego życia z Bogiem. Tym więcej cierpi.
Za życia mógł się cieszyć nadzieją, teraz utracił na zawsze to, czego mógł się spodziewać — nieprzemijającą radość we wspólnocie z Bogiem i z Jego świętymi. Był powołany do miłości Boga i ludzi, ale odrzucił tę miłość na zawsze. Teraz nie może kochać, może tylko nienawidzić. To wszystko jest źródłem rozpaczy potępionego. Kara odrzucenia wiecznego dotknie całego człowieka, a więc po zmartwychwstaniu ciał również jego ciało.
Pismo święte mówi obrazowo o piekle
W ciągu roku liturgicznego usłyszysz wiele wyjątków Pisma św. o sprawiedliwym sądzie Bożym nad grzesznikami i o piekle. Aby zrozumieć te różne wypowiedzi Pisma świętego, powinieneś pytać się o to, co chciał autor natchniony powiedzieć poprzez te obrazy. W tym celu trzeba odróżnić rodzaj literacki od treści.
Wiele z tych wypowiedzi wiąże się z wyobrażeniem budowy świata, jakie mieli Izraelici i chrześcijanie czasów apostolskich. Sądzili oni, że świat zbudowany jest niejako z trzech pięter. Najniższe piętro to świat podziemny, gdzie przebywali zmarli, a na samym dnie potępieni. Drugie piętro to powierzchnia ziemi, gdzie ludzie przechodzą czas próby i wypełniają plan Boży. Wreszcie trzecie piętro to świat ponad ziemią, ponad sklepieniem niebieskim, gdzie, ich zdaniem, przebywa Bóg i wszyscy zbawieni. Dlatego ludzie tamtych czasów umiejscawiali piekło w podziemiach, a niebo ponad sklepieniem niebieskim.
Dziś wiemy, że cały wszechświat jest zupełnie inny, niż wyobrażali sobie ludzie tamtych czasów. W Piśmie św. nie możemy szukać informacji o budowie wszechświata i o tym, gdzie jest niebo i piekło. Bóg posłużył się autorem natchnionym i jego wyobrażeniami, ale przez to chciał nas pouczyć o zbawieniu, o niewidzialnej rzeczywistości, jaką jest niebo i piekło.
Również Chrystus poucza o piekle, posługując się różnymi obrazami. Mówiąc o piekle często używa obrazu ognia. Np. przypowieść o sieci zarzuconej w morze na połów Chrystus kończy takimi słowami :
,,Tak będzie przy końcu świata : wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony ; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów” (Mt 13, 49-50). Mimo takich zdań, jak to ostatnie, nie możemy dosłownie wyobrażać sobie piekła jako pewnego rodzaju pieca rozpalonego. ,,Piec rozpalony” to symbol gniewu najświętszego Boga, który sprawiedliwie osądza wszystkich zatwardziałych grzeszników i nie pozostawia ich grzechów bez kary.
Jak odpowiem Bogu ?
Gdy usłyszysz słowa Ewangelii św. Marka (Mk 9, 43-48), przytoczone w dzisiejszej katechezie, pamiętaj, że Chrystus przestrzega cię przed lekceważeniem grzechów i wzywa do nawrócenia. Jak przyjmujesz tę przestrogę i wezwanie Chrystusa ? Czy nie odkładasz swego nawrócenia na później ? Jak się modlisz rano i wieczorem o światło Boże i o siłę do pokonania grzechu ? Nie ma takiego grzechu, którego Bóg nie mógłby przebaczyć, ponieważ za wszystkie grzechy odpokutował Chrystus. Trzeba całkowicie zaufać Bogu.
Prośbę o przebaczenie możesz wyrazić słowami psalmu 129 :
„Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,
O Panie, słuchaj głosu mego.
Nakłoń swoich uszu
ku głośnemu mojemu błaganiu.
Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi ?
Ale Ty udzielasz przebaczenia, aby Cię otaczano bojaźnią.
W Panu pokładam nadzieję, nadzieję żywi moja dusza : oczekuję na Twe słowo.
Dusza moja oczekuje Pana bardziej niż strażnicy świtu.
Niech Izrael wygląda Pana.
U Pana bowiem jest łaskawość
i obfite u Niego odkupienie.
On odkupi Izraela
ze wszystkich jego grzechów”.
■ Pomyśl:
1. Jak odnosił się Chrystus za życia na ziemi do grzeszników ?
2. Dlaczego Chrystus mówił o piekle ?
3. Jakie znasz wypowiedzi Chrystusa, w których przestrzega grzeszników przed piekłem ?
4. Dlaczego chwila śmierci jest tak bardzo decydująca dla człowieka ?
5. Jak należy rozumieć obrazy Pisma św. mówiące o wiecznej karze ?
■ Zapamiętaj :
61. Czym jest śmierć chrześcijanina w stanie grzechu śmiertelnego ?
Śmierć chrześcijanina w stanie grzechu śmiertelnego jest utrwaleniem na zawsze jego odejścia od Boga i od Kościoła.
■ Zadanie :
Przypomnij sobie różne wypowiedzi o piekle i powiedz, które z nich są wyobrażeniem wypaczonym.