Kościół przygotowuje się do Eucharystii przez miłość czynną
Nie jesteś sam. Żyjesz w rodzinie. Masz rodziców, siostrę, brata. A może razem z wami mieszka babcia, ciocia czy ktoś inny. Prócz tego chodzisz do szkoły. Masz kolegów, przyjaciół.
Pomyśl, kiedy w domu, w rodzinie lub w szkole najlepiej się czujesz, kiedy jesteś zadowolony. Na pewno wtedy, gdy w domu jedni o drugich myślą, troszczą się, czują się odpowiedzialni za całą rodzinę. Taka odpowiedzialność powinna istnieć wśród kolegów w szkole, w drużynie sportowej, wszędzie, gdzie ludzi coś łączy. A w kościele ? W Zgromadzeniu eucharystycznym ?
Apostoł Paweł wzywa chrześcijan do czynnej miłości
Przeczytaj uważnie wyjątek z Listu św. Pawła do Koryntian. Zwróć uwagę na to, czego Apostoł wymaga od ludzi, którzy uczestniczą w Wieczerzy Pańskiej — w Eucharystii. „Tak więc, gdy się zbieracie, nie ma u was spożywania Wieczerzy Pańskiej. Każdy bowiem już wcześniej zabiera się do własnego jedzenia, i tak się zdarza, że jeden jest głodny, podczas gdy drugi nietrzeźwy. Czyż nie macie domów, aby tam jeść i pić ? Czy chcecie znieważać Boże zgromadzenie i zawstydzać tych, którzy nic nie mają ? Cóż wam powiem ? Czy będę was chwalił ? Nie, za to was nie chwalę ! Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was (wydane). Czyńcie to na moją pamiątkę ». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę»… Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej.
Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało (Pańskie), wyrok sobie spożywa i pije” (1 Kor 11, 20-29).
W gminie korynckiej z Eucharystią była połączona uczta braterska zwana „agapą”. Właśnie na agapach rażąco zaznaczył się podział na biednych i bogatych. Nadużycie to piętnuje św. Paweł.
Spożywanie Wieczerzy Pańskiej bez myśli o „Ciele Chrystusa”, to jest o Kościele, Apostoł uważa za niegodne, gdyż nie można jednoczyć się z Chrystusem, nie jednocząc się zarazem z braćmi.
Apostoł żąda, by ci, którzy uczestniczą w Eucharystii, troszczyli się nawzajem o siebie, by zainteresowali się swoimi braćmi i czuli się odpowiedzialni za wspólnotę Chrystusową, czyli za gminę chrześcijańską. Wierni tylko wtedy należycie przygotują się do spożywania Ciała i Krwi Chrystusa, gdy w swoim życiu okazują w czynie miłość
bliźniego, troszczą się o braci, którzy są Ciałem Chrystusa.
Miłość chrześcijan w gminie apostolskiej
Miłość Chrystusowa wypływająca z Eucharystii, o której mówi św. Paweł, ujawniała się w gminie apostolskiej w wieloraki sposób.
Gdy chrześcijanie w Antiochii dowiedzieli się o głodzie zagrażającym ich braciom w Judei, „postanowili… że każdy według możności pospieszy z pomocą… Tak też zrobili, wysyłając jałmużnę starszym przez Barnabę i Pawła” (Dz 11, 29-30). Do takich czynów często nawoływał św. Paweł, polecając : „Niechaj pierwszego dnia tygodnia każdy z was coś odłoży według tego, co uzna za właściwe…” (1 Kor 16, 2). Tymi sprawami zajmowali się diakoni posługujący również przy Eucharystii.
Troszczono się również o służących ołtarzowi. Paweł przypomina Koryntianom, że do nich należy obowiązek utrzymania tych, którzy są całkowicie pochłonięci głoszeniem Ewangelii i służą ołtarzowi, tak iż nie mogą pracować zarobkowo. Powoływał się przy tym na słowa Chrystusa, który powiedział : „wart jest robotnik swej strawy” (Mt 10, 10). Wyrazem prawdziwej troski i poczucia odpowiedzialności za wspólnotę było przynoszenie przez wiernych darów w naturze (chleb, wino, oliwa, wosk, płótno). Dary te składano podczas sprawowania Eucharystii na potrzeby Kościoła oraz ubogich. Miłość prawdziwa i powszechna wyrażała się również we wzajemnej modlitwie. O takie modlitwy prosił Rzymian św. Paweł : „Proszę więc was, bracia, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez miłość Ducha, abyście udzielili mi wsparcia modłami waszymi za mnie do Boga” (Rz 15, 30). Wzywał również do modlitwy za drugich : „Zalecam więc przede wszystkim, by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi : za królów i za wszystkich sprawujących władzę…” (1 Tm 2, 1-2).
Tak więc w Zgromadzeniu eucharystycznym objawiała się czynna miłość i wzajemna odpowiedzialność pierwszych chrześcijan.
Miłość wobec braci w dzisiejszym Kościele
Wspólne uczty zwane agapami — ucztami braterskimi, zniknęły w późniejszych wiekach. Zastąpiła je procesja z darami ofiarnymi w naturze. Kościół w ten sposób wyrażał, że prawdziwe przygotowanie do Ofiary eucharystycznej dokonuje się w rzeczywistej i czynnej miłości.
Od VII wieku zamiast darów w naturze zaczęto składać pieniądze. Tak jest do dziś. W niektórych naszych kościołach istnieje zwyczaj tzw. „obchodu” wokół ołtarza. Za składane pieniądze na ofiarę — na „tacę”, kupuje się wszystko, co jest potrzebne do służby Bożej w danym kościele. Część pieniędzy przeznacza się na biednych i potrzebujących w parafii, na wsparcie ludzi starych i chorych.
Z ducha miłości, wypływającego z Eucharystii, biorą początek różne dzieła miłosierdzia. I tak : w parafiach bardzo często ksiądz proboszcz powierza troskę o chorych siostrom zakonnym lub osobom świeckim. Osoby te przynoszą chorym lekarstwa, opiekują się dziećmi, ludźmi samotnymi oraz spełniają inne posługi czynnej miłości Chrystusowej. Obecnie w Kościele organizuje się również specjalne dni pomocy biednym i będącym w potrzebie. W tym celu urządza się tzw. „Tydzień miłosierdzia”, a w czasie sprawowania Eucharystii zbiera się dary dla najuboższych. Z okazji świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy wierni, w poczuciu swej wspólnoty z parafią, składają przy ołtarzu swe dary. Wierni, uczestnicząc w Eucharystii, składają ofiary na rzecz braci potrzebujących, na głodujących w świecie. Troskę o naszych braci wyrażamy również w Modlitwie wiernych.
Jak odpowiem Bogu ?
Należę do wspólnoty Chrystusowego Kościoła — do jednej rodziny Bożej. W każdą niedzielę uczestniczę w Zgromadzeniu eucharystycznym. Przyjmuję Ciało i Krew Chrystusa. Jak uczestniczę w obrzędach przygotowania darów ? Jak okażę czynną miłość bliźniemu ? Czy w czasie Modlitwy wiernych i obrzędów przygotowania darów pamiętam o potrzebach moich braci w Chrystusie ?
Słowa pieśni, którą często się śpiewa w czasie obrzędu przygotowania darów, niech ci uświadamiają twoją odpowiedzialność.
„Gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam
znajdziesz Boga żywego.
W jedno nas zgromadziła miłość Chrystusa,
Weselmy się w Nim i radujmy.
Gdzie miłość…
Z pokorą szczerą miłujmy Boga.
Z czystego serca miłujmy się nawzajem.
Gdzie miłość…
Skoro się wszyscy tu gromadzimy,
Strzeżmy się tego, co nas rozdziela.
Gdzie miłość…
Niech ustaną wszystkie gniewy i spory,
A w pośrodku nas niech będzie Chrystus. Gdzie miłość.”
■ Pomyśl:
1. Do czego nawołuje św. Paweł wiernych, gdy sprawują Eucharystię ?
2. Jak się wyrażała miłość chrześcijańska w czasach apostolskich ?
3. Co przynosili wierni jako dary ofiarne w pierwszych wiekach chrześcijaństwa ? — A co my dzisiaj przynosimy ?
4. Jak dzisiaj Kościół troszczy się o potrzebujących ?
5. Jakie przeznaczenie ma „taca” zbierana podczas Mszy św. ?
6. W jaki sposób możesz najlepiej przygotować się do godnego uczestnictwa w Eucharystii ?
7. Skąd, z jakiego źródła płyną wszystkie dzieła dobroci i miłosierdzia w Kościele ?
■ Zapamiętaj:
73. W jaki sposób Kościół przygotowuje się do składania Ofiary eucharystycznej ?
Kościół przygotowuje się do składania Ofiary eucharystycznej przede wszystkim przez czynną miłość bliźniego i przez współodpowiedzialność, wyrażone w obrzędach przygotowania darów.
74. Co to jest Modlitwa wiernych ?
Jest to modlitwa Zgromadzenia eucharystycznego w intencji Kościoła powszechnego, w intencji parafii i poszczególnych ludzi.
■ Zadanie :
Ułóż Modlitwę wiernych, uwzględniając ostatnie wydarzenia w świecie i w twoim najbliższym otoczeniu.