Dlaczego w rodzinie?

Jesteś młody. Wydaje ci się, że zawojujesz cały świat. Równocześnie zauważasz, że jesteś zmienny. Burzysz się przeciw ustalonemu porządkowi. Denerwują cię zwyczaje i błędy, nawet drobne, dostrzeżone u domowników. Dom staje się dla ciebie za ciasny. Bywa ci w nim jakby źle. Słyszysz, że niektórzy twoi rówieśnicy uciekają z domu. Chcą przez to podkreślić swą niezależność i dojrzałość.
Czy nie przeżywałeś czegoś podobnego ? Dlaczego ?

Z rodziny w rodzinę

Zastanów się nad tym, co wiąże człowieka z rodziną. Mimo tylu przeróżnych trudności między dziećmi i rodzicami, trzeba powiedzieć, że bez rodziny nikt się nie obejdzie. Człowiek bowiem swój początek bierze w rodzinie i całą swą ludzką naturą ciąży ku rodzinie. Ogromna większość ludzi wchodzi w nowe rodziny, które zakłada w latach dojrzałych.
Dlaczego tak jest ? Na to pytanie jest tylko jedna odpowiedź. Przekazał ją pisarz natchniony w Piśmie św. w słowach : ,,Niedobrze być człowiekowi samemu” (por. Rdz 2, 18). Bóg stwarzając naturę ludzką wszczepił w nią tęsknotę człowieka za człowiekiem. Stąd też człowiek szuka kogoś, z kim mógłby dzielić się radościami i smutkami. We wczesnych latach takimi powiernikami są rodzice. Dziecko pozbawione osobistego kontaktu z nimi zawsze będzie odczuwać jakiś brak. Nikt nie może w sobie zamazać i zatrzeć swej zależności od rodziny. Popatrz na siebie. Wszystko, co masz, otrzymałeś od ojca i matki. Rodzice zapewnili ci warunki rozwoju fizycznego. Zatroszczyli się nie tylko o to, byś miał się w co ubrać i co zjeść, ale zadbali także o twój duchowy rozwój. Oni cię wychowywali. Oni wprowadzają cię w świat ludzi dorosłych. W dobrej rodzinie każde dziecko uczy się szacunku dla innych ludzi. W rodzinie uczy się żyć prawdą i mówić prawdę. Wprawdzie wiedzę o świecie zdobywa dzięki nauce, ale praktyczną wiedzę o postępowaniu godnym człowieka zapewnia dziecku przede wszystkim rodzina.
Państwo troszczy się o wykształcenie ludzi młodych. Roztacza opiekę zarówno nad chorymi (służba zdrowia), jak i organizuje wczasy, kolonie i rozrywki dla ludzi zdrowych. Jednak przez to nie umniejszyła się bynajmniej rola rodziców, rodziny. Dziś jest faktem bezspornym, że właśnie rodzina jest kolebką ludzi rzetelnych, prawdziwie dojrzałych i przygotowanych do życia społecznego. Dlatego nawet w domach dziecka, w których dzieci są pozbawione wpływu rodziny, usiłuje się stworzyć warunki życia rodzinnego. Tak więc rodzina jest szkołą życia, w której rozpoczyna się i dokonuje pełny rozwój człowieka.
Młodzi często nie doceniają tej wielkiej i ważnej roli rodziny. Tym zapewne trzeba tłumaczyć ich chwilowe .bunty, wymykanie się z domu czy nawet ucieczki. Te zjawiska jednak nie przekreślają głębokiego wrośnięcia człowieka w rodzinę. Jest ono tak wielkie, że każde oddalenie się od domu rodzinnego wywołuje w sercu człowieka tęsknotę. Czy nie przeżyłeś czegoś podobnego ? Może spędziłeś kilkanaście dni poza domem, było ci dobrze, wesoło, pozornie beztrosko. A jednak co chwilę kierowałeś myśl w stronę domu : co tam słychać ? co teraz porabiają rodzice, brat, siostra ? Albo odwrotnie. Ktoś wyjeżdża z domu. A pozostali ? Często o nim myślą, rozmawiają o nim, wyglądają jego powrotu. Popatrz na zachowanie się ludzi z okazji świąt czy wakacji. Z jaką tęsknotą przygotowują się do wyjazdu. Z jaką radością pokonują trudy długiej podróży, aby za cenę tę zobaczyć się z rodziną. I to czasem zaledwie na parę godzin. Robią wszystko, by usiąść razem przy rodzinnym stole. Pragną razem porozmawiać, powspominać. Oto jak silne są więzy rodzinne.

Ty również żyjesz i wychowujesz się w rodzinie. Może nawet masz pewne zastrzeżenia i uwagi pod adresem twoich rodziców czy dziadków. Marzysz o tym, by w przyszłości, w twojej rodzinie, którą założysz, było inaczej, lepiej, radośniej. Aby było więcej ofiarności i wzajemnego zrozumienia. Jeżeli istotnie twoja rodzina ma być lepsza, winieneś już teraz do tego się przygotowywać przez okazywanie pomocy, wzajemnego zrozumienia, szacunku i delikatności swoim najbliższym. Tak postępując, nie tylko będziesz marzył o lepszej przyszłości, ale już teraz zaczniesz ją budować. Kto tak postępuje, w przyszłości, już w swoim małżeństwie, z pewnością zrealizuje swoje zamiary i znajdzie osobiste szczęście.

Tęsknota ludzi za lepszą rodziną świadczy, że człowiek jest rzeczywiście istotą rodzinną — otwartą na rodzinę. Wychodzi on z rodziny i wchodzi w nową rodzinę. Wynika z tego, że rodzina ma wielkie zadanie do spełnienia, dlatego nasz „Kodeks Rodzinny” w art. 35 głosi :
„Rodzice sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dzieci ; powinni starać się o ich utrzymanie i wychowanie tak, aby były przygotowane należycie do pracy dla dobra społeczeństwa, odpowiednio do swych uzdolnień”.

Życie rodziny — życiem religijnym

W pierwszej części tego katechizmu dowiedziałeś się, że Bóg nie tylko dał życie człowiekowi, ale polecił mu, by je dalej przekazywał. Rodzice spełniają to życzenie Boże wtedy, gdy dają początek nowemu życiu — dziecku, gdy troszczą się o nie, okazują mu miłość, gdy nie szczędzą sił i pracy, by dziecko dobrze wychować. Czyniąc to wszystko, rodzice urzeczywistniają swe podobieństwo do Boga — biorą udział w Jego ojcostwie i rozwijają swe życie religijne.
O zadaniach rodziców tak mówi Sobór Watykański Drugi :
..Obowiązkiem rodziców jest przysposabiać w rodzinie swe dzieci od najmłodszych lat do coraz lepszego poznawania miłości Boga ku wszystkim ludziom i stopniowo uczyć je, zwłaszcza przykładem troski o potrzeby bliźniego, tak materialne jak i duchowe” (DA 30).
..Dlatego rodzina jest pierwszą szkołą cnót społecznych, potrzebnych wszystkim społecznościom” (DWCH 3). „Wypełni ona to posłannictwo, jeżeli przez wzajemną miłość swych członków i przez modlitwę wspólnie zanoszoną do Boga okaże się niejako domowym sanktuarium Kościoła” (DA 11 ; por. DA 9 ; KDK 47, 48, 52, 61).
Taką więc otrzymałeś od Boga naturę, że żyjesz w rodzinie i w przyszłości chcesz założyć rodzinę. W niej wypełnia się twoje życie religijne. Potwierdza to sakrament małżeństwa.

Jak odpowiem Bogu ?

Zastanów się dziś nad tym, co otrzymałeś od swej rodziny. Jakie usposobienie zaobserwowane u ojca lub matki widzisz też i u siebie ? Jak daleko sięga twoja zależność od warunków życia twej rodziny ? I twoja przyszłość od twoich rodziców ?
Podziękuj Bogu za ojca i matkę. Podziękuj za to, co otrzymałeś z domu.

Postanów :
Nie zapomnę, że żyjąc w rodzinie, okazując innym życzliwą troskę, pamięć i otaczając swoich najbliższych miłością, spełniam swe religijne powołanie i najlepiej przygotowuję się do życia w rodzinie, którą sam w przyszłości założę.

■    Pomyśl :

1.    W czym objawia się zależność człowieka od rodziny ?

2.    Jak objawia się tęsknota człowieka za rodziną ?

3.    Co pogłębia naszą więź rodzinną ?

4.    Co mówi Pismo św. o potrzebie życia rodzinnego ?

5.    Co mówią dokumenty soborowe o życiu rodzinnym ?

■    Zapamiętaj :

6.    Dlaczego nazywamy człowieka istotą rodzinną ?

Człowieka nazywamy istotą rodzinną, ponieważ bierze swój początek w rodzinie, rozwija się i doskonali przez rodzinę oraz pragnie założyć swoją własną rodzinę.

■    Zadanie :

Jakie zwyczaje rodzinne umacniają wzajemną więź rodziców i dzieci ?