Chrystus przez śmierć i zmartwychwstanie kieruje na nowo wszystko ku Bogu
Cieszy nas ogromny postęp techniczny jak : wynalezienie maszyny parowej, wykorzystanie elektryczności, wyzwolenie energii atomowej, skonstruowanie komputerów. Oglądamy lądowanie człowieka na księżycu, automatów na Marsie. Dążymy również do postępu społecznego, do umocnienia pokoju i braterstwa między narodami, do pogłębienia więzi rodzinnej, koleżeńskiej i narodowej.
Pomimo ogromu dobra, które nas otacza, istnieje jednak jeszcze dużo zła, które budzi w nas trwogę i lęk. Wciąż słyszymy o pogłębiającym się rozdziale pomiędzy ludźmi, o wzajemnych krzywdach, o coraz większym bogaceniu się jednych narodów z równoczesnym zacofaniem gospodarczym i społecznym innych. Postęp społeczny nie nadąża za postępem technicznym. Wciąż nie udaje się usunąć zła ze świata. Dlaczego ?
Nauka św. Pawła o nowym stworzeniu
Skąd pochodzi zło, które dostrzegamy w świecie współczesnym ?
Objawienie mówi nam, że plan Boży był inny : ludzie mieli żyć w zgodzie ze swoim Stwórcą i między sobą. Mieli także przetwarzać świat dla wspólnego dobra i w ten sposób kierować go ku Bogu. Niestety, wybrali inną drogę, przeciwną woli Bożej. Zgrzeszyli przeciw Bogu, a przez swój grzech zerwali z Bogiem naruszając jednocześnie ład społeczny. Z ich grzechem pojawiły się na świecie nienawiść, egoizm i krzywda. Na świat weszły nieszczęścia, wojny, cierpienia i śmierć. Przez grzech został zniszczony porządek ustanowiony przez Boga.
Dopiero od śmierci i zmartwychwstania Chrystusa dokonało się w świecie coś, co przekroczyło najśmielsze oczekiwania ludzkie. Tak Bóg mówi nam o tym przez św. Pawła :
,,Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas ze sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał ze sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania” (2 Kor 5, 17-19 — por. 4 niedz. wielkiego postu, rok C). Św. Paweł mówi, że dawne rzeczy przeminęły bezpowrotnie, to znaczy, że przeminął stan upadku, stan zła. Każdy chrześcijanin został przez Chrystusa powołany i uzdolniony do nowego życia z Bogiem i do wprowadzania jedności między ludźmi. Jezus Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie dał początek „nowemu stworzeniu”. On właśnie, jako nowy Adam, w imieniu wszystkich ludzi odpowiedział Bogu miłością na Jego miłość. Swym posłuszeństwem pokonał zło i skierował świat ku Bogu.
Dzieło Chrystusa jest wielkim darem Boga dla ludzi. Jest równocześnie ich zadaniem. Ludzie bowiem zjednoczeni z Chrystusem są powołani i uzdolnieni do współdziałania z Nim. Mają kochać Boga, żyć we wzajemnej miłości i jedności, podobnie jak to było na początku. Mają oni także przetwarzać świat dla wspólnego dobra i w ten sposób kierować go ku Bogu, jak to mieli czynić pierwsi ludzie. W ten sposób zbawcze dzieło, zaczęte w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, trwa nadal. Swoją pełnię osiągnie ono w powtórnym przyjściu Chrystusa.
Liturgia światła znakiem nowego stworzenia
Jezus Chrystus, jako początek i źródło „nowego stworzenia”, jest obecny w swoim Kościele. Tę prawdę cały Kościół w sposób uroczysty wspomina i przeżywa każdego roku w wigilię paschalną. Wierni gromadzą się wtedy w świątyniach na czuwanie. Rozpoczyna się ono od liturgii światła. Kapłan święci ogień i od niego zapala świecę wielkanocną — paschał. Zapalenie paschału jest znakiem „nowego stworzenia”. Oznacza przejście ze starego stworzenia do nowego, z niewoli grzechu do wolności życia Bożego, ze śmierci do życia. To nowe światło diakon wnosi procesjonalnie do ciemnego kościoła przy uroczystym śpiewie : „Światło Chrystusa”. Tam wierni od płonącego paschału, który jest znakiem zmartwychwstałego Chrystusa, zapalają wszystkie świece. Wnętrze świątyni wypełnia jasność, która budzi wesele i radość. Wreszcie w tę noc rozlega się śpiew Orędzia wielkanocnego, w którym diakon wzywa aniołów i ludzi, a także całą ziemię do radości.
„Weselcie się już zastępy aniołów… Weselcie się słudzy Boga… Raduj się ziemio opromieniona tak niezmiernym blaskiem”. Następnie diakon wysławiając Boga wymienia wielkie dzieła Boże dokonane w Starym Testamencie : wybawienie Izraelitów z niewoli w noc paschalną i przeprowadzenie ich przez Morze Czerwone. Czyni to dlatego, aby wyraźniej ukazać wiernym bogactwa tej :
,,zaiste błogosławionej nocy, co jedna była godna poznać czas i godzinę zmartwychwstania Chrystusa. […] Tej właśnie nocy Chrystus, skruszywszy więzy śmierci jako zwycięzca wyszedł z otchłani…”
Tej nocy Chrystus zwyciężył zło.
Wielkanoc, czyli Pascha, jest zatem głównym świętem chrześcijan, ponieważ w śmierci i w zmartwychwstaniu Chrystusa to, co dawne, minęło, „wszystko stało się nowe”.
Jesteśmy dziełem Chrystusa. W Nim i przez Niego staliśmy się „nowym stworzeniem”, to znaczy zostaliśmy uzdolnieni i powołani przez Boga do nowego życia.
Jak odpowiem Bogu ?
Przez chrzest święty uczestniczę już w „nowym stworzeniu”. Dokonuje się ono w każdym zwycięstwie dobra nad złem. Pełne zwycięstwo dobra okaże się w powtórnym przyjściu Chrystusa.
Jak przyczyniam się do zwycięstwa dobra w mojej grupie koleżeńskiej, w mojej rodzinie ?
■ Pomyśl :
1. Jak we współczesnym świecie przebiega walka dobra ze złem ?
2. Co św. Paweł nazywa „nowym stworzeniem” ?
3. Co jest początkiem i źródłem „nowego stworzenia” ?
4. Kiedy „nowe stworzenie” osiągnie swoją pełnię ?
5. Kiedy i w jakim znaku liturgicznym chrześcijanie wspominają i przeżywają swój udział w „nowym stworzeniu” ?
■ Zapamiętaj:
1. Czego dokonał Jezus Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie ?
Jezus Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie pojednał ludzi z Bogiem, przywrócił jedność wśród ludzi i skierował na nowo cały świat ku Bogu.
■ Zadanie :
Zastanów się i napisz, jakie zadania stoją przed chrześcijaninem w dzisiejszym świecie ?