Chrystus obdarza ludzi ochrzczonych łaską wiary
Wiara nadaje sens ludzkiemu życiu. Z pewnością pragniesz, aby twoje życie było prawdziwie szczęśliwe. W wierze szukasz sensu twojego życia.
Jak człowiek dochodzi do wiary ?
Człowiek spotyka się z Kościołem, który wierzy w Chrystusa — Bóg sam ukazuje człowiekowi drogę do wiary
„Właśnie wtedy przybył do Jerozolimy oddać pokłon Bogu Etiop, dworski urzędnik królowej etiopskiej, […] i wracał czytając w swoim wozie proroka Izajasza. « Podejdź i przyłącz się do tego wozu » — powiedział Duch do Filipa. Gdy Filip podbiegł, usłyszał, że tamten czyta proroka Izajasza: «Czy rozumiesz, co czytasz ?» — zapytał. A tamten odpowiedział : « Jakżeż mogę (rozumieć), jeśli mi nikt nie wyjaśni ? » I zaprosił Filipa, aby wsiadł i spoczął przy nim. […]
Filip wychodząc z tego (tekstu) Pisma, opowiedział mu Dobrą Nowinę o Jezusie. W czasie podróży przybyli nad jakąś wodę : « Oto woda — powiedział dworzanin — cóż przeszkadza, abym został ochrzczony ? » I kazał zatrzymać wóz, i obaj, Filip i dworzanin, zeszli do wody. I ochrzcił go” (Dz 8, 27-31. 35-38).
Etiopczyk, o którym mówi Pismo św., szukał prawdziwego Boga. Już to pragnienie było darem Bożym, czyli łaską Bożą. Jednak do spotkania z Bogiem doszło dopiero wtedy, gdy Filip opowiedział mu o Chrystusie. Poznawszy Chrystusa i Jego naukę, Etiopczyk przyjął ją, czyli uwierzył i zapragnął przyjąć chrzest, to znaczy stać się uczestnikiem zbawienia. W osobie Filipa Etiopczyk spotkał się z Kościołem, który wierzy w Jezusa Chrystusa i głosi Jego naukę. Dzięki temu spotkaniu Chrystus obdarzył go taką wiarą, jaką żyje cały Kościół. Chrystus uczynił Etiopczyka uczestnikiem wiary Ludu Bożego. Dworzanin królowej etiopskiej nie zadowolił się tym, że już zna Dobrą Nowinę. Nie poprzestał tylko na poznaniu Objawienia Bożego. Zapragnął przyjąć chrzest, a więc zjednoczyć się z Chrystusem. To pragnienie wzbudził w nim sam Bóg. Wiara, którą go Bóg obdarzył, nie tylko pouczyła Etiopczyka o zbawieniu, ale również nakłoniła go do oddania się Chrystusowi, a więc do włączenia się w zbawienie. O tym wydarzeniu czytamy i słuchamy po to, by sobie uświadomić, że podobnie i dzisiaj Bóg obdarza ludzi wiarą : najpierw daje człowiekowi łaskę szukania prawdziwej wiary, następnie umożliwia spotkanie z Kościołem wierzącym i głoszącym słowo Boże. Wreszcie dopuszcza go do udziału w wierze Kościoła. Taka jest droga do wiary wszystkich ludzi. Etiopczyk przyjął chrzest. Wierzył już w Boga i w Chrystusa, co jest warunkiem dopuszczenia do chrztu człowieka dorosłego. W chwili chrztu Bóg włączy go w swoje życie.
Nadprzyrodzona cnota wiary
Kościół naucza, że na chrzcie św. Bóg obdarza każdego człowieka nadprzyrodzoną cnotą wiary. Jest to uzdolnienie, które w nas odtąd istnieje i dzięki któremu możemy wierzyć. To uzdolnienie jest nadprzyrodzone, to znaczy takie, którego nie możemy zdobyć własnymi siłami, lecz otrzymujemy je od Boga na chrzcie św. jako dar. Ta ,,cnota wiary” jest zupełnie nowym uzdolnieniem człowieka, dzięki któremu człowiek już uczestniczy w życiu Bożym. Jaśniej może widzieć miłość Bożą i odwieczny plan Boży zjednoczenia ludzi ze sobą. Nadprzyrodzona cnota wiary daje każdemu człowiekowi ochrzczonemu ,,zmysł wiary” (KK 12). Ten ,,zmysł wiary” sprawia, że cały Lud Boży coraz lepiej poznaje Objawienie Boże, coraz żywiej przekazuje je innym, a przez Urząd Nauczycielski nieomylnie je wyraża.
Twoja droga do wiary
Ciebie Bóg wezwał do wiary w dzieciństwie. Wraz z chrztem zostałeś obdarowany przez Boga nadprzyrodzoną cnotą wiary. To był początek twej osobistej drogi do wiary. Byłeś małym dzieckiem. Nie mogłeś wtedy z całą odpowiedzialnością przyjąć Bożego wezwania. Za twoją wiarę wziął odpowiedzialność Kościół w osobach twoich rodziców. Zostałeś ochrzczony w wierze Kościoła, którą wyznawali twoi rodzice. Oni od początku głosili ci słowo Boże. Potem, gdy zacząłeś uczęszczać do szkoły, rodzice posłali cię na katechizację, abyś lepiej poznał Objawienie Boże. Ciągle żyłeś we wspólnocie parafialnej, uczestniczyłeś w Zgromadzeniu eucharystycznym — i tak dojrzewała twoja wiara. Powinna ona stale wzrastać, abyś na Boże wezwanie mógł stale dawać odpowiedź. Ta odpowiedź przejawia się w zaufaniu, posłuszeństwie i miłości do Boga i w dobroci dla ludzi. Inaczej mówiąc : świadoma i dojrzała odpowiedź, to całkowite oddanie się Bogu w Jezusie Chrystusie i w Jego Kościele.
Jak odpowiem Bogu ?
Na chrzcie świętym Bóg obdarzył mnie cnotą wiary, czyli uczynił zdolnym do tego, bym wierzył tak, jak wierzy cały Kościół. Dzisiejsze czytanie o spotkaniu się Etiopczyka z wiarą Kościoła jest i dla mnie wezwaniem Boga, bym dał mu świadomą odpowiedź. Co robię, aby coraz bardziej wierzyć Bogu, czyli lepiej odpowiadać na wezwanie Boże ? Czy pracuję nad tym, aby poznać wezwanie Boże zawarte w Objawieniu ? Czy czytam Pismo św. ? Czy modlę się o to ? Możesz to uczynić słowami :
„Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, a naucz mnie Twoich ścieżek.
Prowadź mnie według Twej prawdy i pouczaj,
bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawca, i w Tobie mam zawsze nadzieją”
(Ps 24, 4-5).
■ Pomyśl :
1. Kogo spotkał Etiopczyk w osobie Filipa ?
2. Co się dokonało w Etiopczyku, gdy go pouczył Filip ?
3. Dlaczego Etiopczyk nie poprzestał na pouczeniu, jakie otrzymał od Filipa ?
4. Co jest potrzebne, aby człowiek dorosły zjednoczył się z Bogiem ?
5. Jaka jest droga wiary człowieka ochrzczonego w niemowlęctwie ?
6. Dlaczego cnotę wiary otrzymaną na chrzcie św. nazywamy nadprzyrodzoną ?
■ Zapamiętaj:
10. Jak człowiek dochodzi do wiary ? Najpierw człowiek poznaje Kościół, który wierzy. Potem z pomocą łaski Bożej przyjmuje wiarę Kościoła i powierza się z ufnością Chrystusowi.
11. Co znaczy wierzyć?
Wierzyć, to znaczy przyjąć Objawienie Boże i odpowiedzieć na nie zaufaniem, miłością i posłuszeństwem.
12. Co to jest nadprzyrodzona cnota wiary ?
Nadprzyrodzona cnota wiary jest to dar otrzymany na chrzcie świętym, który czyni nas zdolnymi do przyjęcia Objawienia Bożego i do patrzenia na wszystko w jego świetle.
■ Zadanie :
Przy dzisiejszej wieczornej modlitwie wzbudzę akt wiary. W ten sposób powierzę się Bogu.