Chrystus domaga się od przyjmującego chrzest prawdziwego nawrócenia
Oto przyniesiono dziecko do chrztu. Przez posługę kapłana Chrystus jednoczy je ze sobą i obdarza je życiem Bożym. Dzieje się to za sprawą i pośrednictwem wspólnoty Kościoła, która przyjmuje to dziecko do swego grona. Czy w sakramencie chrztu człowiek, któremu się go udziela, nie ma nic do powiedzenia ? Czy może pozostać całkowicie bierny ?
Wezwanie do nawrócenia
W 3 niedzielę Paschy (rok A) czytamy przemówienie św. Piotra, które wygłosił w dniu zesłania Ducha Świętego : „Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię : Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bog potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli, postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. […] Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. […] Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca : « Cóż mamy czynić, bracia ? » — zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. « Nawróćcie się — powiedział do nich Piotr — i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych »”… (Dz 2, 22-23. 32. 37-38a). Bóg domaga się nawrócenia nie tylko od tych, którzy słuchali św. Piotra, lecz także od wszystkich, którzy pragną być zbawieni. Nawrócenie bowiem jest niezbędnym warunkiem wejścia w ,,nowe stworzenie”. Każdy powinien porzucić drogę grzechu i świadomie, z własnego wyboru wejść na drogę Chrystusa. Jak Chrystus powstał z martwych, tak też i każdy człowiek musi powstać z grzechów, umrzeć dla nich, aby żyć wyłącznie dla Boga. Pierwsze nawrócenie nie jest dziełem jednej chwili. Narasta ono powoli w czasie trwania katechumenatu i osiąga swój szczyt w chwili chrztu. Nawracanie się do Boga trwa przez całe życie, ponieważ chrześcijanin musi wciąż wybierać między drogą Bożą, a drogą zła.
Obrzęd chrztu jako wezwanie do nawrócenia
Prawdę o konieczności nawrócenia uświadamiają nam obrzędy chrztu dorosłych. Już w czasie katechumenatu wspólnota chrześcijańska, czyli parafia, modli się za kandydata i umacnia go w walce ze złem. Modlitwy te nazywamy egzorcyzmami. Również obrzęd namaszczenia olejem katechumenów oznacza umocnienie, którego Kościół udziela katechumenowi do walki ze złem i z szatanem. Najwyraźniej moment nawrócenia ukazuje się w obrzędzie poprzedzającym bezpośrednio obmycie wodą. Kapłan domaga się od katechumena, aby wyrzekł się złego ducha i złożył wyznanie wiary. Tak czyniono już od czasów apostolskich. Trzykrotne wyznanie wiary w Boga w Trójcy Jedynego wobec Kościoła jest wyrazem dokonującego się nawrócenia. Nawrócenie polega właśnie na tym, że katechumen świadomie i dobrowolnie wybiera Chrystusa, a równocześnie zdecydowanie odrzuca szatana i wszystkie jego sprawy. Chrzest również i dla ciebie stał się zaczątkiem nowego życia i wyboru pomiędzy drogą Chrystusa, a drogą zła. Oczywiście, każdy katechumen dorosły jest już zdolny do dokonania wyboru. Ty, ochrzczony jako małe dziecko w wierze Kościoła, nie byłeś jeszcze zdolny do podjęcia walki ze złem. Dlatego właśnie twoi rodzice w chwili chrztu uroczyście zobowiązali się wychować cię po chrześcijańsku i w ten sposób niejako przygotować cię do osobistego podejmowania decyzji w wyborze między złem a dobrem. Za pośrednictwem twoich wierzących rodziców Kościół zaopiekował się tobą. Oni pierwsi mówili ci o Bogu. Od nich uczyłeś się modlitwy. Razem z nimi szedłeś do kościoła, gdzie widziałeś ludzi zebranych wokół jednego stołu i w ten sposób tworzących jakby jedną rodzinę podczas posiłku. Oni zatroszczyli się o twoje wychowanie religijne. Dzięki nim ty także już dokonałeś wyboru. Uczyniłeś to przed twoją pierwszą Komunią św. Sam odrzekłeś się szatana i wyznałeś swą wiarę w Boga Ojca i Syna, i Ducha Świętego. To są jednak dopiero początki twojej drogi razem z Chrystusem i z Kościołem w czekającej cię dalszej wędrówce do domu Ojca. Nawrócenie jest bowiem zadaniem całego życia. Nie można się nawrócić raz na zawsze.
Trud opowiadania się po stronie Chrystusa trzeba podejmować wciąż na nowo. Przypomina ci to coroczne uczestniczenie w wigilii paschalnej, kiedy wszyscy odnawiamy przyrzeczenia chrztu. Każda spowiedź i każde uczestnictwo w Eucharystii jest nowym nawróceniem. Szczególnie uroczyście zobowiążesz się iść za Chrystusem, gdy przystąpisz do sakramentu bierzmowania. Staniesz się wtedy dojrzałym chrześcijaninem. Przypominaj sobie jednak często, że w tej walce nie jesteś sam. Podobnie jak inni chrześcijanie otrzymałeś na chrzcie Ducha Świętego, abyś :
,,Mając życie od Ducha Św. pozwolił się temu Duchowi prowadzić… Abyś mógł się przeciwstawić podstępnym zakusom szatana, przy każdej sposobności módl się w tymże Duchu” (por. Ef 6, 10-20). Proś o męstwo i odwagę w walce ze złem.
Jak odpowiem Bogu ?
Z pewnością nie pragniesz zła, do którego jesteś skłonny. — Ale zarazem jesteś świadomy, że i u ciebie istnieje ciągłe niebezpieczeństwo odstępstwa od Chrystusa i powrotu do grzechu. Każdego dnia musisz więc dokonywać wyboru. Każdego dnia musisz się nawracać. Chrystus jest dla ciebie nadzieją zwycięstwa i wzorem walki ze złem. Zastanów się nad twoim postępowaniem w domu, w szkole, na ulicy, wśród znajomych i obcych, i pomyśl, co należałoby zmienić. Zastanawiaj się nad tym zwłaszcza w codziennym rachunku sumienia.
Swoją prośbę o pomoc Bożą możesz wyrazić słowami :
„Boże, który w przedziwny sposób stworzyłeś człowieka, a jeszcze dziwniej go odkupiłeś, spraw, prosimy, abyśmy siłą ducha opierali się powabom grzechu i zasłużyli osiągnąć wieczne radości” (Wielka Sobota, modlitwa po pierwszym czytaniu).
■ Pomyśl:
1. Do czego Bóg wzywa ludzi przez św. Piotra ?
2. Na czym polega nawrócenie chrześcijańskie ?
3. Które obrzędy chrztu wyrażają konieczność nawrócenia ?
4. Jak dokonuje się nawrócenie człowieka ochrzczonego w dzieciństwie ?
■ Zapamiętaj:
8. Wezwanie św. Piotra : „Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych” (Dz 2, 38).
■ Zadanie :
1. Zastanów się, co chciałbyś zmienić w swoim życiu, aby ono bardziej podobało się Bogu i ludziom ?
2. Napisz w zeszycie, czym się różni chrześcijanin z „metryki” od chrześcijanina prawdziwego ?