Gdy modlisz się do Boga, najczęściej zwracasz swój wzrok ku niebu. Bóg jako Stworzyciel nieba i ziemi wydaje ci się kimś odległym, „zamieszkującym” niebo. Przy modlitwie często także patrzysz na obraz lub krzyż wiszący na ścianie. To pomaga ci w modlitwie. Czy Bóg rzeczywiście jest daleko od nas ? Czy spotykamy się z Bogiem tylko przy pomocy tych znaków ?
Obecność Boga wśród swojego ludu i jej znaki
Niewidzialny Bóg chciał żyć w przyjaźni z człowiekiem. Pod Synajem zawarł przymierze ze swoim ludem — narodem izraelskim. Aby Izraelici wiedzieli, że Bóg jest z nimi i otacza ich opieką, sam Bóg rozkazał Mojżeszowi zrobić Arkę i włożyć do niej tablice z przykazaniami. Potem do Arki włożono także inne pamiątki szczególnej opieki Boga nad narodem. Arka wraz z tablicami przykazań miała być dla narodu wybranego świadectwem i przypomnieniem zawartego z Bogiem przymierza oraz znakiem obecności Boga wśród nich. Dlatego nazwano ją ,,Arką Przymierza”.
Od tej chwili Arka towarzyszyła Izraelowi podczas całej wędrówki przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Nieśli ją kapłani (Lewici), a podczas postojów umieszczano Arkę w specjalnym namiocie, który nazywał się „Przybytkiem Pańskim”.
Izraelici wierzyli, że wtedy, gdy Arka jest wśród nich, sam Bóg im towarzyszy i nie może ich spotkać żadne niebezpieczeństwo. Podczas walk z nieprzyjaciółmi często brali Arkę ze sobą. Pismo św. mówi, że Bóg okazywał swą moc i dzięki Arce Przymierza Izraelici odnosili często zwycięstwa. Upewniali się wtedy, że Bóg jest rzeczywiście z nimi, a Arka jest znakiem Jego obecności. Król Dawid umieścił na stałe Przybytek Pański wraz z Arką Przymierza w Jerozolimie. Jego syn, król Salomon, wybudował potem wspaniałą świątynię z drzewa i kamienia. W świątyni było oddzielone zasłoną miejsce „najświętsze”, czyli ,,święte świętych”. Tu właśnie umieszczono Arkę Przymierza.
Świątynia Jerozolimska, w której znajdowała się Arka Przymierza, była więc dla Izraelitów nowym znakiem obecności Boga w narodzie wybranym. Izraelici sądzili, że sama Arka i świątynia będą ich chronić od nieszczęść. W życiu swoim jednak nie zawsze byli wierni Bogu i często łamali zawarte z Nim Przymierze.
Bóg przez proroków często nawoływał ich do poprawy. Gdy Izraelici nie posłuchali, dopuścił do tego, że naród wybrany utracił znaki Jego obecności : świątynię i Arkę Przymierza, a naród stracił wolność.
Wtedy została zburzona świątynia i zaginęła Arka Przymierza. Bóg jednak swojego ludu nie opuścił. Gdy Izraelici byli w niewoli, posyłał do nich proroków, podtrzymywał na duchu i zachęcał do poprawy. Obiecał także, iż znowu wrócą do ojczyzny. Po wielu latach niewoli spełniły się zapowiedzi proroków. Pismo św. tak to opisuje :
„Aby się spełniło słowo Boże z ust Jeremiasza, pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku (jego panowania), tak iż obwieścił on również na piśmie w całym państwie swoim, co następuje :
«Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie państwa ziemi dał mi Bóg niebios. I On rozkazał mi zbudować Mu dom w Jerozolimie, w Judzie. Jeśli z całego ludu Jego jest między wami jeszcze ktoś, to niech Bóg jego będzie z nim ; a niech idzie ! »” (2 Krn 36, 22-23 ; czwarta niedziela wielkiego postu, rok B, czyt. I). Widzisz więc, że choć Izraelici utracili znaki Bożej obecności, Arkę i świątynię, to jednak Bóg ich nie opuścił. Był nadal z nimi i opiekował się swoim ludem. Bóg więc nie ograniczył swej obecności tylko do samych znaków. One miały jedynie przypominać Izraelitom, że Bóg jest z nimi.
Po powrocie z niewoli babilońskiej Izraelici na nowo odbudowali świątynię. Arki Przymierza już w niej nie było, a miejsce Najświętsze pozostało puste. Bóg pouczał wówczas przez proroków, że Jego domem i mieszkaniem jest cały naród wybrany.
Bóg obecny w ludzie Nowego Przymierza
W osobie Jezusa Chrystusa Bóg zamieszkał najpełniej pośród swego ludu. Dlatego prorok Izajasz nazywa przyszłego Mesjasza „Emanuel”, to znaczy „Bóg z nami”. Jezus Chrystus utworzył nowy Lud Boży, Kościół. W nim pozostał na zawsze. Choć dziś nie oglądamy Boga, to jednak On przebywa pośród nas w sposób, który ustanowił Jezus Chrystus w sakramentach świętych. One nie tylko przypominają nam, że Bóg jest z nami, lecz Jezus Chrystus, Syn Boży, który stał się człowiekiem, jest w nich obecny i działa dla zbawienia swego ludu. I cały Kościół święty, jako lud Nowego Przymierza, jest znakiem obecności Boga w świecie. Obecność Boga w Kościele okazuje się najpełniej wtedy, gdy wierni gromadzą się na Ucztę eucharystyczną, słuchają słowa Bożego, modlą się wspólnie i zjednoczeni z Jezusem Chrystusem wielbią Boga.
Oprócz tych znaków, przez które Bóg działa, są jeszcze inne znaki, jakie czynią sami ludzie, aby przypominać sobie obecność Boga. Są to : kościoły, krzyże, obrazy, figury, kapliczki przydrożne i inne. Znaki te, tak często spotykane w Polsce, przypominają nam, że Bóg jest z nami, ponieważ jesteśmy Jego ludem, a On jest naszym Bogiem.
Jak odpowiem Bogu ?
Teraz wiem, że Bóg jest blisko mnie. Przebywa ze swoim ludem. Jest wśród swego ludu zwłaszcza wtedy, gdy lud zgromadzony na Uczcie eucharystycznej wielbi Go składając Najświętszą Ofiarę. O obecności Boga wśród nas przypominamy sobie słuchając czytania Pisma św. w czwartą niedzielę wielkiego postu.
Swoją wiarę w obecność Boga wśród nas wyrażę słowami modlitwy (pieśni) :
„Ze swoim ludem Bóg jest sam : święty Zbawca Pan.
W swoją krew przemienia wino Bóg, by pragnienie serc nią ugasić mógł.
Ze swoim ludem Bóg jest sam : święty Zbawca Pan”.
■ Pomyśl:
1. Jakie znaki swej obecności dał Bóg narodowi wybranemu Starego Przymierza ?
2. Dlaczego Bóg dopuścił, że Izraelici stracili Arkę Przymierza ?
3. Jak prorok Izajasz nazywa Mesjasza ?
4. Jakie znaki swej zbawczej obecności dał Chrystus ludowi Nowego Przymierza ?
5. Dla kogo Kościół jest znakiem przebywania Boga ze swoim ludem ?
■ Zapamiętaj :
50. Czym były dla Izraelitów Arka Przymierza i świątynia ?
Arka Przymierza i świątynia były dla Izraelitów znakami szczególnej obecności Boga w narodzie wybranym.
51. W jaki sposób przebywa dziś Bóg ze swoim ludem ?
Bóg przebywa dziś ze swoim ludem w osobie Jezusa Chrystusa.
■ Zadanie :
Zastanów się, jaka jest różnica między sakramentami a innymi znakami przypominającymi nam obecność Boga.
■ Porównaj :
Słowo Boże : „Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was ?… Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście” (1 Kor 3, 16.17b).
Nauka Kościoła : …Chrystus jest zawsze obecny w swoim Kościele, szczególnie w czynnościach liturgicznych. Jest obecny w Ofierze Mszy św… zwłaszcza pod postaciami eucharystycznymi. Obecny jest mocą swoją w sakramentach… Jest obecny w swoim słowie… Jest obecny wreszcie, gdy Kościół modli się i śpiewa psalmy…” (KL 7).