Marzyłeś może kiedyś o takim opiekunie, nauczycielu lub wychowawcy, który byłby silny, stanowczy i wymagający, a równocześnie dobry, przyjacielski i bezpośredni. Dobrze i bezpiecznie czułbyś się przy takim opiekunie. Uważałbyś się za bardzo szczęśliwego, gdyby on zwał cię po imieniu i kochał cię osobiście. Cała twoja klasa pragnie mieć takiego przewodnika. O takich przywódcach i kierownikach marzą całe narody, a nawet cała ludzkość.
Bóg wychodzi naprzeciw pragnieniom ludzi, gdy zapowiada dla swojego ludu Dobrego Pasterza.
Bóg powierza swój lud pasterzom
Jednym z głównych zajęć narodu wybranego Starego Przymierza było pasterstwo. Patriarchowie byli przede wszystkim pasterzami. Dlatego w życiu religijnym narodu wybranego spotykamy obrazy wzięte z życia pasterskiego. Kiedy np. Bóg prowadził ich do Ziemi Obiecanej, uważali się za owczarnię prowadzoną przez samego Boga jako Pasterza.
Bóg przekazał opiekę nad swoim ludem przywódcom i królom. Zastępowali oni Boga. Nazywano ich pasterzami Bożego Ludu. Już Mojżesz przy końcu swego życia zwraca się do Boga z prośbą :
„O Boże, od którego zależy życie wszystkich istot na ziemi, wyznacz do kierowania tym zgromadzeniem męża, który by na jego czele wychodził i wracał, wyprowadzał ich i przyprowadzał, by zgromadzenie Boga nie było jak stado bez pasterza” (Lb 27, 16-17).
Pasterzem był także król Dawid. Bóg zabrał go właśnie spośród stada owiec i ustanowił go pasterzem swojego ludu. Nie był on silny fizycznie, ale miał serce odważne, ofiarne i prawe. Pilnie strzegł Ludu Bożego, opiekował się nim i bronił przed wrogami. Dawid wiedział, że prowadzi owczarnię Bożą. Dlatego całą ufność pokładał w Bogu. Do Boga zwracał się z ufnością nazywając Go „swoją twierdzą i tarczą, skałą i zbawieniem”. Takiego pasterza Bóg pragnął mieć dla swego ludu. O Dawidzie mówi Bóg, że „On ich pasł w prawości swego serca i roztropnie prowadził swoimi rękoma” (Ps 77, 72).
Nie wszyscy przywódcy izraelscy prowadzili naród wybrany tak, jak Bóg chciał. Nie wszyscy troszczyli się tak jak Dawid – pasterz o dobro Ludu Bożego.
Bóg obiecuje swojemu ludowi nowego Dawida-Pasterza
Przywódcy narodu wybranego często opuszczali powierzony im przez Boga lud. Dbali tylko o swoje dobro i bogactwa. Naród był opuszczony jak owce bez pasterza. Bóg, który związał się z tym ludem przez przymierze i jak Ojciec nim się opiekował, widział lud opuszczony przez złych pasterzy, zagubiony i krzywdzony. Dlatego przez proroka Ezechiela w mocnych słowach obiecuje nowego Dawida-Pasterza.
„Tak mówi Pan Bóg : Oto Ja sam będę szukał moich owiec i będę miał o nie pieczę. Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdzie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne. Wyprowadzę je spomiędzy narodów i zgromadzę je z krajów, sprowadzę je z powrotem do ich ziemi i paść je będę na górach izraelskich, w dolinach i we wszystkich zamieszkałych miejscach kraju… Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko — wyrocznia Boga. Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał. Będę pasł sprawiedliwie… I ustanowię nad nimi jednego pasterza, który je będzie pasł, mego sługę, Dawida. On je będzie pasł, on będzie ich pasterzem. A Ja będę ich Bogiem, sługa zaś mój, Dawid, będzie władcą pośród nich. Ja, Bóg, to powiedziałem” (Ez 34, 11-13. 15-16. 23-24).*
Jezus Chrystus, Dobry Pasterz
Zapowiedź Ezechiela spełniła się w osobie Jezusa Chrystusa. Oto jak św. Jan przekazuje nam słowa Pana Jezusa Chrystusa : „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza — a to dlatego, że jest najemnikiem i nie troszczy się o owce. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz” (J 10, 11-16).
Jak odpowiem Bogu ?
Proroctwo Ezechiela o jedynym pasterzu usłyszysz w Kościele w czasie uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ewangelię o Dobrym Pasterzu czyta się w 4 niedzielę po Wielkanocy. Czytania te są wezwaniem skierowanym również do ciebie, abyś dał odpowiedź Bogu na wielką miłość Dobrego Pasterza.
Czy starasz się coraz lepiej poznawać Jezusa Chrystusa, Dobrego Pasterza ? Czy zwracasz się do Niego z zaufaniem we wszystkich swoich sprawach ? Czy dajesz się prowadzić Dobremu Pasterzowi ? Wdzięczność wobec Dobrego Pasterza możesz wyrazić słowami psalmu :
„Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego ;
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć ; orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię.
Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Twój kij i Twoja laska właśnie mnie pocieszają.
Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem : mój kielich jest przeobfity.
Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Boga po najdłuższe czasy” (Ps 22).
■ Pomyśl:
1. Komu zlecił Bóg opiekę nad narodem wybranym ?
2. Który z królów narodu wybranego jest obrazem prawdziwego Pasterza-Przewodnika Ludu Bożego ?
3. Dlaczego Bóg zapowiedział odrzucenie przywódców-pasterzy narodu wybranego ?
4. W kim wypełniło się proroctwo o nowym Dawidzie-Pasterzu ?
5. Kiedy czytamy proroctwo Ezechiela o nowym Dawidzie-Pasterzu ?
■ Zapamiętaj:
70. Co objawia nam Bóg w biblijnym obrazie Dobrego Pasterza ?
W biblijnym obrazie Dobrego Pasterza Bóg nam objawia, że przez Jezusa Chrystusa prowadzi swój lud z mocą i miłością.
■ Zadanie :
1. Wyszukaj w proroctwie Ezechiela słowa, które najlepiej ukazują miłość Boga do ludzi. Ułóż je w dziękczynną modlitwę.
2. Na podstawie proroctwa Ezechiela wypisz w zeszycie cechy, które posiada dobry pasterz.
■ Porównaj :
Słowo Boże : „Wybrał swego sługę Dawida i wziął go do owczych zagród ; powołał go, gdy chodził za karmiącymi (owcami), by pasł Jakuba, lud Jego i Izraela, Jego dziedzictwo. On ich pasł w prawości swego serca i roztropnie prowadził swoimi rękoma” (Ps 77, 70-72).
„My zaś lud Twój i owce Twej trzody, będziemy Tobie dziękować na wieki i przez pokolenia głosić Twoją chwałę” (Ps 78, 13).