Na pewno oburzasz się, gdy silniejszy bije słabszego i krzywdzi go. Boleśnie odczuwasz krzywdę, gdy ktoś się źle wyraża i opowiada fałszywe rzeczy o twoich rodzicach lub o tobie. Nie chcesz być oszukany. Nie lubisz kolegów, którzy okłamują, rozbijają się, czy nawet kradną.
Zgodzisz się więc na pewno z tym, że potrzebne jest jakieś prawo, które wszyscy powinni zachowywać, aby na świecie był porządek. Zachowanie tego prawa zapewniłoby ludziom spokój, bezpieczeństwo. Pomaga im, by mogli być dobrymi. Takie prawo nazywamy prawem moralnym. Czy takie prawo istnieje ? Kto je dał ?
Prawo Przymierza
Zawierając przymierze pod Synajem Bóg powołał lud wybrany do współdziałania z sobą. Uczynił go pośrednikiem między sobą a innymi narodami. Chciał, by przez naród wybrany dotarło zbawienie do innych ludzi. Dlatego lud wybrany miał całym swoim życiem głosić Boga innym narodom. Jego zadaniem było oddawanie prawdziwej czci Bogu. Miał być znakiem Boga w świecie, świadczyć o Bogu. Dlatego musiał być narodem świętym. Poprzez jego życie inni mieli poznawać jedynego i prawdziwego Boga. Bóg powołał swój lud do wielkich zadań. Aby ułatwić mu ich wypełnienie, Bóg przyszedł z pomocą swemu ludowi. Ogłosił prawo moralne, zwane Prawem Przymierza (Dekalog, czyli Dziesięć Przykazań). Wprawdzie prawo moralne istniało już dawniej, ludzie mogli je poznać swoim rozumem, ale jeszcze nie było uroczyście ogłoszone.
Oto jak Pismo św. opowiada o nadaniu tego prawa :
„Bóg rzekł do Mojżesza : Wstąp do mnie na górę i pozostań tam, a dam ci tablice kamienne, Prawo i przykazania, które napisałem, aby ich pouczyć. Wstał więc Mojżesz i Jozue, jego pomocnik, i wstąpił Mojżesz na górę Bożą. Powiedział zaś tak do starszyzny : Pozostańcie tu, aż wrócimy do was… Gdy zaś Mojżesz wstąpił na górę, obłok ją zakrył. Chwała Boga spoczęła na górze Synaj i okrywał ją obłok przez sześć dni. W siódmym dniu Bóg przywołał Mojżesza z pośrodka obłoku. A wygląd chwały Boga w oczach synów Izraela był jak ogień pożerający na szczycie góry. Mojżesz wszedł w środek obłoku i wstąpił na górę. I pozostał Mojżesz na górze przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy” (Wj 24, 12-18).
„Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa : Ja jestem Pan, twój Bóg, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!… Nie będziesz wzywał imienia Pana Boga twego do czczych rzeczy…
Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci twego Boga…
Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą twój Bóg da tobie.
Nie będziesz zabijał.
Nie będziesz cudzołożył.
Nie będziesz kradł.
Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.
Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego”
(Wj 20, 1-3. 7a. 8. 9b. 12-17).
Zanim Bóg ogłosił swemu ludowi Prawo Przymierza, czyli Dekalog, przypomniał mu swoją miłość okazaną w czynach. Wypowiedział ją słowami : ,,Jam jest twój Pan Bóg, który cię wyprowadził z Egiptu, z domu niewoli”.
Lud wybrany zrozumiał, że Bóg naprawdę go kocha. Uwolnił go przecież z ciężkiej niewoli. Wyrwał go z ucisku wroga i obdarzył go wolnością. Co więcej, stale się nim opiekował w trudnej wędrówce przez pustynię. Nic więc dziwnego, że Lud Boży przyjął Prawo Przymierza ogłoszone przez Boga i uroczyście zobowiązał się je zachowywać. Przez całe wieki strzegł tego prawa, podawał je następnym pokoleniom. Tłumaczył je swoim dzieciom, a prorocy stale nawoływali lud wybrany do lepszego zachowania prawa Bożego.
Doskonałe Prawo Nowego Przymierza
Prawo Przymierza przygotowywało przyszłe, jeszcze doskonalsze prawo. Zapowiadali to prorocy.
Wszystkie zapowiedzi proroków spełniły się w Jezusie Chrystusie. Jezus Chrystus nie przyszedł znosić, ani zmieniać Stare Prawo. On je potwierdził i udoskonalił. Powiedział : ,,Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić” (Mt 5, 17).
W czasie Ostatniej Wieczerzy Chrystus ogłosił nowe i powszechne prawo miłości. Prawo to jest podstawą życia moralnego dla wszystkich należących do nowego ludu wybranego.
Jak odpowiem Bogu ?
Przez chrzest święty ty także zostałeś włączony do nowego Ludu Bożego. Zobowiązałeś się kochać ze wszystkich sił Boga i bliźnich.
Jak wypełniasz swoje zobowiązanie podjęte na chrzcie św. ?
Gdy w wielkim poście słuchasz w kościele opowiadania biblijnego o nadaniu przykazań, wtedy i do ciebie zwraca się Bóg. Wzywa cię do wierności prawu. Chce, byś pozostał wierny zobowiązaniom podjętym na chrzcie świętym.
Jak ty zachowujesz Prawo Nowego Przymierza ? Czy twoje życie, postępowanie, pomaga innym w tym, by stawali się lepsi ? Chcesz, by wszyscy byli dobrzy dla ciebie, a jaki ty jesteś dla rodziców, rodzeństwa, kolegów ?
Postanów więcej pracować nad tym, by żyć Chrystusowym prawem miłości i w ten sposób przyczyniać się do powiększenia dobra w świecie. Proś Boga o pomoc :
,,Z całego serca swego szukam Ciebie ; nie daj mi zboczyć od Twoich przykazań. W sercu swym przechowuję Twą mowę, by nie grzeszyć przeciw Tobie. Błogosławiony jesteś Boże, naucz mnie swoich ustaw !” (Ps 118, 10-12).
■ Pomyśl :
1. Dlaczego potrzebne jest prawo moralne ?
2. Gdzie Bóg ogłosił Prawo Przymierza ?
3. Jakie zadania miał spełnić wybrany Lud Boży ?
4. Co Chrystus powiedział o Prawie Nowego Przymierza ?
5. Kto ustanowił nowe prawo miłości ?
■ Zapamiętaj:
38. Kiedy ogłosił Bóg Dziesięć Przykazań ? Bóg ogłosił Dziesięć Przykazań wtedy, gdy na Synaju zawarł z Izraelitami Przymierze.
39. Co potwierdzają Przykazania Boże ? Przykazania Boże potwierdzają prawo moralne, które człowiek może także poznać swoim własnym rozumem.
40. Kogo obowiązują Przykazania Boże ? Przykazania Boże obowiązują wszystkich ludzi wszystkich czasów.
■ Zadanie :
1. Zastanów się, nad czym winieneś szczególnie pracować, by wierniej zachowywać Chrystusowe Prawo Miłości ?
2. Wymień jakieś prawa lub przepisy, które wynikają z prawa moralnego poznawanego rozumem.
3. Porównaj i wytłumacz różnice między sformułowaniem Dekalogu w Księdze Wyjścia a sformułowaniem katechizmowym Dziesięciu Przykazań.