Z nauki historii wiesz, że dawniej nie tylko w Polsce, ale prawie na całym świecie byli królowie, którzy rządzili narodami. Państwo swoje nazywali królestwem. Dzisiaj w niektórych tylko krajach są jeszcze królowie. Rzecz dziwna — w Kościele słyszysz jeszcze dziś o królu i królestwie. Pismo św. nazywa Jezusa Chrystusa Królem, a nas Jego Królestwem. Czy wiesz, co to znaczy ? Czy Chrystusowe Królestwo jest podobne do dawnych form sprawowania władzy politycznej ?
Bóg jest jedynym Królem swojego ludu
Bóg wybrał sobie lud, wyzwolił go z niewoli egipskiej, zawarł z nim przymierze i w ten sposób uczynił go swoim ludem. Lud ten związany był odtąd z Bogiem więzami przyjaźni i miłości. Uroczyście zobowiązał się słuchać we wszystkim Boga i wypełniać Jego wolę. Bóg był więc jedynym Władcą i Królem narodu wybranego.
W Palestynie Lud Boży otoczony był różnymi narodami, silnymi i dobrze zorganizowanymi. Na ich czele stali królowie i wciąż umacniali potęgę swoich państw. Lud Boży czuł się niekiedy zagrożony przez zaborczych sąsiadów, zwłaszcza Filistynów. Podobnie jak sąsiednie narody, Izraelici zapragnęli mieć nad sobą króla. Zwrócili się więc do proroka Samuela, aby ustanowił nad nimi króla. Samuel skarży się w imieniu Boga na brak ufności wśród narodu wybranego. Bóg jednak poleca Samuelowi, aby zgodził się na żądanie ludu i namaścił Saula na króla narodu wybranego (1 Sm 8, 5-21).
Król miał pamiętać, że jedynym Władcą narodu wybranego jest Bóg. Każdy król narodu wybranego miał uczyć lud posłuszeństwa Bogu. Miał nie zapominać, że jest sługą Boga i tylko w Jego imieniu rządzi Ludem Bożym. Królestwo w narodzie wybranym było nową formą przymierza, czyli związku Boga ze swoim ludem.
Bóg ustanawia Dawida królem narodu wybranego
Saul z biegiem czasu zapomniał o tym, że właściwym Królem narodu wybranego jest Bóg. Nie stosował się do poleceń Bożych. Dlatego Bóg wybiera nowego króla dla swojego ludu. Dawid — nowy król — będzie rządził narodem wybranym według zamiarów Boga. Pismo św. w ten sposób ukazuje nam powołanie Dawida, namaszczenie go na króla i obietnice Boże dotyczące przyszłości jego królestwa :
,,Rzekł Bóg do Samuela : « Posyłam cię do Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla… » Kiedy przybyli, spostrzegł Eliaba i mówił : « Z pewnością przed Bogiem jest jego pomazaniec ». Jednak Bóg rzekł do Samuela : « Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem człowiek widzi, jak widzi Bóg, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce… » I Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich synów, lecz Samuel oświadczył Jessemu : « Nie ich wybrał Pan ». Samuel więc zapytał Jessego : «Czy to już wszyscy młodzieńcy ?» Odrzekł : « Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce >>. Samuel powiedział do Jessego : « Poślij po niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki on nie przyjdzie ». Posłał więc i przyprowadzono go : był rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd. Bóg rzekł : « Wstań i namaść go, to ten ». Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Począwszy od tego dnia duch Boży opanował Dawida” (1 Sm 16, 1b. 6-7. 10-13b) — czwarta niedziela wielkiego postu (rok A).
Król Dawid był wierny Bogu ; ufał Mu zawsze i tylko na Nim opierał swoje nadzieje. Dlatego Pismo św. nazywa go „człowiekiem według Serca Bożego”. Jerozolimę uczynił swoją stolicą. Nazwano ją „Miastem Dawida”. Sprowadził do Jerozolimy Arkę Przymierza, która była największą świętością narodu wybranego. Wokół Jerozolimy skupił wszystkie plemiona narodu wybranego. Król chciał też wybudować Panu Bogu świątynię.
Bóg skierował do Natana następujące słowa : „Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi : To mówi Bóg : Czy ty zbudujesz mi dom na mieszkanie ?… Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi i osadzę go tam i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej… Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu. A Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem” (2 Sm 7, 1-5. 8b-10a. 12-14a. 16) — czwarta niedziela adwentu (rok B). Po śmierci Dawida królowie i naród wybrany zaczęli zapominać o tym, że mają do spełnienia wyjątkowe posłannictwo religijne wśród wszystkich narodów. Przez nich bowiem Bóg chciał zbliżyć inne narody do siebie, objawić im swoją wolę i swoje plany, aby w ten sposób je zbawić. Tymczasem naród wybrany chciał się upodobnić do sąsiednich królestw i dorównać im w bogactwie, znaczeniu politycznym, sile wojskowej, a zapominał o swoim najważniejszym powołaniu. Wtedy Bóg przez proroków upominał, a nieposłuszeństwo karał niepowodzeniami, a nawet niewolą, aby Jego lud się opamiętał.
Królestwo Boże nowego narodu wybranego
Opis powołania Dawida i namaszczenia go na króla oraz obietnice dotyczące jego królestwa czytamy w liturgii czwartej niedzieli adwentu, czwartej niedzieli wielkiego postu i uroczystości Chrystusa Króla. Wtedy Bóg zwraca się do nas jako do nowego narodu wybranego. Przypomina nam, że jesteśmy Jego Królestwem zapowiedzianym już w królestwie Dawida. Bóg bowiem obiecał Dawidowi, że kiedyś po nim powstanie nowe, wieczne Królestwo, a Królem będzie jego potomek. Tym potomkiem jest Jezus Chrystus, nazwany w Piśmie św. „Synem Dawida”, ponieważ pochodzi z jego rodu. Chrystus ogłosił i zapoczątkował nowe Królestwo — Królestwo Boże, nie ograniczone żadnym terytorium, nie posiadające armii, nie mające nic wspólnego z potęgami politycznymi i z władzą królów ziemskich. Królestwo Chrystusa polega na tym, że jego członkowie dobrowolnie i z miłością wypełniają wolę Boga, są Mu posłuszni i miłują się wzajemnie, jak sam Bóg ich miłuje. Zadaniem tego Królestwa na ziemi jest doprowadzić wszystkich ludzi do poznania i umiłowania Boga, do wypełnienia Jego zamiarów, mających na celu dobro wszystkich ludzi. Zaczątkiem Królestwa Bożego na ziemi jest Kościół — nowy Lud Boży. Jego posłannictwo jest czysto religijne, a nie ziemskie, polityczne. Gdy Kościołowi zagraża zbytnie upodobnienie się do królestwa ziemskiego, wtedy Bóg oczyszcza go i na nowo przypomina właściwe jego posłannictwo. Wybiera i posyła ludzi, którzy są doskonale posłuszni Jego woli.
Jak odpowiem Bogu ?
Cały Kościół po Soborze Watykańskim Drugim odnawia się i pogłębia w posłuszeństwie i wierności wobec Boga, Dzięki temu Królestwo Boże rośnie w świecie. Ty również należysz do tego Królestwa. Jak włączysz się w odnowę Kościoła ? Co zrobisz, aby lepiej niż dotąd Wypełniać wolę Boga w swoim życiu ? Czy twój sposób myślenia, wyrażania się i postępowania, może zbliżyć innych do Królestwa Bożego ?
Kościół po czytaniu o królu Dawidzie (czwarta niedz. adwentu, rok B) śpiewa Bogu psalm dziękczynny za to, że obietnice dane Dawidowi spełniły się w Chrystusie i nadal wypełniają się w Kościele. Dlatego i ty z całą prawdą możesz modlić się słowami tego psalmu :
„Zawarłem przymierze z moim wybrańcem ; przysiągłem słudze memu, Dawidowi: Utrwalę na wieki twoje potomstwo i tron twój założę na wszystkie pokolenia… Mówiłeś niegdyś w widzeniu do świętych twoich i powiedziałeś : Znalazłem Dawida, sługę mojego, namaściłem go świętym olejem moim, aby ręka moja zawsze z nim była i umacniało go moje ramię…
On będzie wołał do Mnie : Ty jesteś moim Ojcem,
Bogiem moim i skałą mojego ocalenia… Zachowam dla niego łaskawość swą na wieki
I wierne będzie moje z nim przymierze. Niech będzie błogosławiony Bóg nasz na wieki !” (Ps 88, 4-5. 20-22. 27. 29. 53a).
■ Pomyśl :
1. Kogo Izraelici uważali za swego najwyższego władcę ?
2. Co skłoniło naród wybrany do tego, że zapragnął on mieć króla „jak inne narody” ?
3. Czym różniło się posłannictwo narodu wybranego od zadań innych narodów ?
4. Dlaczego Pismo św. nazywa króla Dawida człowiekiem „według Serca Bożego” ?
5. Jaką obietnicę dał Bóg królowi Dawidowi ?
6. Dlaczego obietnice dane Dawidowi odnoszą się również do nas ?
■ Zapamiętaj :
47. Czym było królestwo Dawida dla narodu wybranego ?
Królestwo Dawida było dla narodu wybranego nową formą przymierza, czyli związkiem Boga z narodem wybranym.
48. Jakie obietnice dał Bóg królowi Dawidowi ?
Bóg obiecał królowi Dawidowi, że jego potomek założy wieczne, niezniszczalne królestwo.
49. W kim spełniają się obietnice dane Dawidowi ?
Obietnice dane Dawidowi spełniają się w osobie Jezusa Chrystusa, który pochodzi z rodu Dawida, oraz w Kościele, który jest zaczątkiem Królestwa Bożego, założonego przez Chrystusa na ziemi.
■ Zadanie :
1. Wypisz te cechy królestwa Dawidowego, które odróżniały je od innych królestw ziemskich.
2. Zestaw te cechy Kościoła Chrystusowego, które odróżniają go od innych społeczności.