Abraham — ojcem wszystkich wierzących
Bóg wezwał Abrahama do współdziałania w zbawieniu ludzi. Dał mu obietnice, które odnoszą się do wszystkich. Abraham był posłuszny wezwaniu Bożemu. Udał się do kraju, który mu Bóg wskazał, chociaż był to kraj zupełnie obcy. Gdy Bóg obiecał, że uczyni go ojcem wielu narodów, Abraham uwierzył, mimo że był człowiekiem starym i nie spodziewał się, że będzie miał syna. O jego mocnej wierze mówi Pismo św. w opowiadaniu o ofierze z jedynego syna Izaaka.
Abraham wierzy, ufa i jest posłuszny Bogu
,,…Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego : « Abrahamie ! » A gdy on odpowiedział : «Oto jestem» — powiedział : « Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę ». Nazajutrz rano Abraham osiodłał swego osiołka, zabrał z sobą dwóch swych ludzi i syna Izaaka, narąbał drzewa do spalenia ofiary i ruszył w drogę do miejscowości, o której mu Bóg powiedział. Na trzeci dzień Abraham, spojrzawszy, dostrzegł z daleka ową miejscowość. I wtedy rzekł do swych sług : « Zostańcie tu z osiołkiem, ja zaś i chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a potem wrócimy do was ». Abraham zabrawszy drwa do spalenia ofiary włożył je na syna swego Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się oddalili.
Izaak odezwał się do swego ojca Abrahama : « Ojcze mój ! » A gdy ten rzekł : « Oto jestem, mój synu » — zapytał « Oto ogień i drwa, a gdzież jest jagnię na całopalenie ? » Abraham odpowiedział : « Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój ». I szli obydwaj dalej. A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna. Ale wtedy anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł : « Abrahamie, Abrahamie ! ».
A on rzekł : « Oto jestem ». Powiedział mu : « Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego ! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś mi nawet twego jedynego syna ».
Abraham obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna” (Rdz 22, 1-13).
Potem Abraham otrzymał potwierdzenie obietnicy otrzymanej już dawniej od Boga. „Ponieważ uczyniłeś to, iż nie oszczędziłeś syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza…
Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia na wzór twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu” (Rdz 22, 16b-18).
Bóg wzywa nas, abyśmy Mu wierzyli, ufali i byli posłuszni
Przeczytałeś opowiadanie biblijne i może zapytasz, czy rzeczywiście Bóg kazał Abrahamowi zabić własnego syna ?
Niektóre narody, sąsiadujące z narodem izraelskim, miały zwyczaj składania ofiar z ludzi. Bogu nie podobały się takie ofiary. Bóg nie chciał, by zabijano ludzi. Dlatego w opowiadaniu, które przeczytałeś, znajduje się wyraźny zakaz składania ofiar z ludzi. Opowiadanie o ofierze Izaaka pochodzi z bardzo starej tradycji. Autor natchniony przytacza to opowiadanie, aby pokazać, że Abraham wierzył i ufał Bogu bez zastrzeżeń i był Mu we wszystkim posłuszny. A co dzisiaj Bóg chce nam powiedzieć przez to opowiadanie biblijne ?
Przez opowiadanie biblijne o ofierze Izaaka Bóg chce nas pouczyć o silnej wierze Abrahama i wzywa nas do takiej samej wiary. Pomyśl, jedyny syn Abrahama był przecież całą nadzieją starego ojca. On miał być początkiem zapowiedzianego przez Boga nowego narodu, jego zaś śmierć zniszczyłaby wszelką nadzieję. Pomimo to Abraham wierzy i ufa Bogu i poddaje się Jego woli. W tym momencie Bóg powtarza swoją obietnicę o zbawieniu wszystkich narodów.
Kto chce być zbawiony, powinien wierzyć i ufać Bogu i być Mu posłuszny. Taki był właśnie Abraham. Dlatego św. Paweł nazywa Abrahama ojcem wszystkich wierzących. „Abrahamowi została poczytana wiara za sprawiedliwość.,. I tak stał się ojcem wszystkich tych, którzy nie mając obrzezania, wierzą” (Rz 4,9.11). Gdy więc czytasz i słuchasz opowiadania o ofierze Abrahama, Bóg zwraca się do ciebie i wzywa cię do wiary podobnej do wiary Abrahama. Czyni to zwłaszcza w czasie zgromadzenia liturgicznego przez słowa Pisma świętego. Dlatego w następnych czytankach będziesz poznawał coraz lepiej wezwanie Boże zawarte w Piśmie świętym.
Jak odpowiem Bogu ?
Z historii wiesz, że my Polacy przyjęliśmy chrzest i uwierzyliśmy Bogu w roku 966, za panowania Mieszka I. W roku 1966 minęło pierwsze tysiąc lat chrześcijaństwa w Polsce. Weszliśmy w nowe tysiąclecie wiary, ślubowaliśmy „wierność Bogu, krzyżowi i Ewangelii”.
Ty nie brałeś udziału w uroczystościach ślubowań, bo byłeś małym dzieckiem lub w ogóle jeszcze się nie urodziłeś. Za to teraz możesz odnowić swoją wiarę. Możesz to uczynić słowami ślubowań jasnogórskich : „Wielka Boga-Człowieka Matko ! Bogarodzico Dziewico, Bogiem sławiona Maryjo !
Królowo świata i Polski Królowo !
Gdy upływają trzy wieki od radosnego dnia, w którym zostałaś Królową Polski, oto my, Dzieci Narodu Polskiego i Twoje Dzieci, krew z krwi przodków naszych, stajemy znów przed Tobą, pełni tych samych uczuć miłości, wierności i nadziei, jakie ożywiały ongiś Ojców naszych…”
■ Pomyśl:
1. W jakim opowiadaniu przedstawia Pismo święte mocną wiarę Abrahama ?
2. Dlaczego Abrahamowi było trudno uwierzyć ?
3. Do czego wzywa nas Bóg w opowiadaniu o wierze Abrahama ?
■ Zapamiętaj:
6. Dlaczego św. Paweł nazywa Abrahama ojcem wszystkich wierzących ?
Św. Paweł nazywa Abrahama ojcem wszystkich wierzących, ponieważ wszyscy, którzy wierzą jak Abraham, dostępują obiecanego zbawienia.
7. Jak powinniśmy odpowiadać Bogu na Jego wezwanie ?
Powinniśmy Bogu wierzyć, ufać i być Mu posłuszni.